Gülce Edebiyat Akımı

SU

Su!
Bahçemdeki ak gülde,
Giyindiğim ak gömlekte,
Yaşantımın her yerinde
Emeğin var bilirim.
Kapımda, eşiğimde,
Bebeğimde, beşiğimde,
Yer soframda, kaşığımda
Zerre zerre bedenimde
Emeğin var.
Sen bilirsin, ben bilirim.
Söyle! İnkar mı ettim?

Yüzüme çarptığım su!
Yaz günü sıcağını sayende
Attığım su!
Seni cam bardaklarda
Karşıma koymadım mı?
İçip de doymadım mı
Ağız dolusu.

Söyle gözünü seveyim
Nedir kinin, nefretin?
Söyle, ben de bileyim.

Dünya dört günlük diyorlar.
Üçü gitti, kaldı biri.
Aklarsın ne varsa karaya yakın.
Paklarsın, apaklarsın da her şeyi,
Söyle! Ne zaman arındıracaksın
Yüreklerimizdeki kiri?
Sıraya koymadın mı?
Listene almadın mı?
Söyle sıra ne zamana?
Yüreklerimizi aklamaya?
Geride kalan biri
Gönlümce yaşamaya?

Canım su! Olmazsa olmazım su!
Zor muydu senin için?
Şaşırmadım dersem, yalan doğrusu.
Önüne gelen her engeli zorlanmadan
Aşarsın da......
Koca koca damları devirir
Yıkarsın da......
Her pisliği ağartır, tertemiz
Yıkarsın da......
Zor muydu silivermek
Yüreklerimizdeki pusu?

Dupduru halin gibi, aydınlık bir dünyada
Yaşama isteğim suç mu?
Boşuna mı bekliyorum?
Galiba yine gözyaşlarıma düşecek bu.
Çünkü o da SU.


4 Kasım 2006
Kırşehir

Zübeyde Gökbulut