Gülce Edebiyat Akımı

Irakta Karışan İzler

kanıksamışlığın karnını çizmede sorular,
çürüyen bir izin sivrileri törpülenmede.
Taşı yaran çığlık uçurumlara gebe

neft ve kanın karıştığı toprakta yiterken izler
uç vermede art arda tohumlardan filizler
kimi kara kimi kızıl kimi ak
kimi diken, kimi ot, kimi çiçek...
her birinde özlemler iştahlanmada

kimi geceye, kimi aya, kimi şafağa...
kimi dimdik bir ok karanlığın kalbine,
kimi kırık mızrak, ucu kendi böğründe

kimi kiralık sapan, taşın yerinde başı
kimi zalimle ortak, hedefinde kardaşı.
Kimi perçinsiz uğru, mizan bilmeyen kasap,
Kimi sapsız bir bıçak kimi bıçaksız bir sap.

Ali Ziya Çamur