Gülce Edebiyat Akımı

_____Ben Eylülde Kalayım_____

bir hazan mevsiminde açtım gözümü
güz çiçekleri karşıladı beni o yarda
dere kenarında.
çakıl taşlarına vuran güneşi sevdim
dağ başlarında
uçurum çiçeklerine dokundum
bulutlara sardım
kuru yaprak tortulu
toprak kokulu düşlerimi
çoğalasın diye göğümde

heyy eylül çocuğu!
bir say
benden fazla hazanın
anlamalıydın artık
neydi bahar?
neydi?
pencerene düşerken son yaprak
yüzündeki tebessümdü belki
bilemedin
bilemedin

yazdan kalma güllerin solduğu
şafaklara uyandım
çiğ tanesinde aradım umudu
koruktan öğrendim sabrı bağbozumunda
emek emek sürdüm çorak toprağını
bin verdim bire hasat mevsiminde

heyy eylül çocuğu!
umudum, puslu yolum
üşüyen elim, yorgun kolum
bıktın mı hüzünden, usandın mı güzden
tan yıldızına aldanıp
söndürür gibi güneşi
ve döndürür gibi güven çarkını geriye
durduramazsın artık
durduramaz hiçbir şey
senden giden adımlarımı

bırak ben eylülde kalayım
gözlerden uzak dağ çiçeklerine
yağmur olsun düşlerim
toroslarda açayım
sen git bahara
yanıltmak yakışmaz insana
durma git artık
git hadi bahara
git...

Hülya Ekmekçi