Gülce Edebiyat Akımı

Kendimedir Sözüm

Farkında mısın?
Bir çekimlik nefesle
Böğrün doluyor
Oh! diyor soluyorsun

Alışı nimet
Verişi başka hikmet
Say sayılmıyor
Oh! Şükre doyulmuyor’

Biliyor musun?
Zehir olur kin nefret
Zihnin kapkara
Batarsın çırpındıkça!

Yüreğin dağlar
Gül, diken olur batar
Bağ bahçe boğar
Katran kokar nefesin

Affettim tek tek
Bağışladım kendimi
Turnam seferde
Sevindi Yunus Emre

Olmuyor gülüm
Pişmek gerek “Yunus”ca
Sev “Yaradan”ca
TEK olana koşalım

Şükran Günay