31/03/2011, 12:51
(Bir Millet Fedaisi:39) Hastalığı
Bin Dokuz Yüz Altmışın On Sekiz Martı Cuma,
Üstad şiddetli hasta, Afyon Emirdağ’ında.
Serum ile iğneden sonra daldı uykuya,
Az sonra uyanarak başında duranlara:
“Kardeşlerim Risale hakimdir bu vatana,
İlim tokadı vurmuş bir çok inançsızlara.”
“Biraz sıkıntı ve de çekeceksiniz zahmet,
Fakat sonu çok iyi olacaktır, selamet.”
Bu sözleri söyledi, üç defa tekrar etti,
Bediüzzaman yine uykuya dalıp gitti.
Sabah hiç hastalığı yokmuş gibi davrandı,
Abdestini alarak namazını da kıldı.
Namazdan sonra ise şakirtleri çağırdı,
Hepsine ayrı, ayrı sarıldı, vedalaştı.
“Allah’a ısmarladık” dedi evden çıkarken,
Gözleri yaşlı idi “Ben gidiyorum” derken,
“Merak etmeyiniz, ben geleceğim yakında.”
Bu kez böyle demedi Üstad bu vedasında.
Isparta’ya evine geldi Bediüzzaman,
Bu ara yarısını geçmiş idi ramazan.
Şakirtleri çağırdı, artık çok hasta idi:
“Evlatlarım, perişan ve rahatsızım” dedi.
“On misli fazlasıyla vazifemi yapıyor,
Risale–i Nur bana ihtiyaç bırakmıyor.”
“Artık merak etmeyin” diye gideceğini
Bildirdi kendisinin vefat edeceğini.
İki talebe gece başında nöbetteydi,
Gözlerini açtı ve: “Biz gideceğiz” dedi.
Bayram Yüksel Ağabey: “Nereye gideceğiz
Üstad’ım? ” deyince O: “Urfa’ya gideceğiz.”
Diye cevap vermişti. Araba arızalı,
Üstad’a bildirdiler. Üstad dedi: “Bakmalı”
“Başka bir arabaya, iki yüz liramız var.
Cübbemi de satınız eğer yetmezse onlar.”
O sabah arabayı koyuldular tamire.
Üstad ise başında bekleyen Tahiri’ye:
“Haydi sende onlara yardıma git, araba
Çabuk bitsin, kalmadı gücüm artık durmaya.”
Nihayet hazırlandı araç saat dokuzda.
Bindi talebelerin kolları arasında.
(31. Mart. 2004 – İzmir)
Ali Oskan
Bin Dokuz Yüz Altmışın On Sekiz Martı Cuma,
Üstad şiddetli hasta, Afyon Emirdağ’ında.
Serum ile iğneden sonra daldı uykuya,
Az sonra uyanarak başında duranlara:
“Kardeşlerim Risale hakimdir bu vatana,
İlim tokadı vurmuş bir çok inançsızlara.”
“Biraz sıkıntı ve de çekeceksiniz zahmet,
Fakat sonu çok iyi olacaktır, selamet.”
Bu sözleri söyledi, üç defa tekrar etti,
Bediüzzaman yine uykuya dalıp gitti.
Sabah hiç hastalığı yokmuş gibi davrandı,
Abdestini alarak namazını da kıldı.
Namazdan sonra ise şakirtleri çağırdı,
Hepsine ayrı, ayrı sarıldı, vedalaştı.
“Allah’a ısmarladık” dedi evden çıkarken,
Gözleri yaşlı idi “Ben gidiyorum” derken,
“Merak etmeyiniz, ben geleceğim yakında.”
Bu kez böyle demedi Üstad bu vedasında.
Isparta’ya evine geldi Bediüzzaman,
Bu ara yarısını geçmiş idi ramazan.
Şakirtleri çağırdı, artık çok hasta idi:
“Evlatlarım, perişan ve rahatsızım” dedi.
“On misli fazlasıyla vazifemi yapıyor,
Risale–i Nur bana ihtiyaç bırakmıyor.”
“Artık merak etmeyin” diye gideceğini
Bildirdi kendisinin vefat edeceğini.
İki talebe gece başında nöbetteydi,
Gözlerini açtı ve: “Biz gideceğiz” dedi.
Bayram Yüksel Ağabey: “Nereye gideceğiz
Üstad’ım? ” deyince O: “Urfa’ya gideceğiz.”
Diye cevap vermişti. Araba arızalı,
Üstad’a bildirdiler. Üstad dedi: “Bakmalı”
“Başka bir arabaya, iki yüz liramız var.
Cübbemi de satınız eğer yetmezse onlar.”
O sabah arabayı koyuldular tamire.
Üstad ise başında bekleyen Tahiri’ye:
“Haydi sende onlara yardıma git, araba
Çabuk bitsin, kalmadı gücüm artık durmaya.”
Nihayet hazırlandı araç saat dokuzda.
Bindi talebelerin kolları arasında.
(31. Mart. 2004 – İzmir)
Ali Oskan