28/10/2011, 21:35
Öyle Pervasız Ki / Deprem
Şiir diye bakmayın bu bir şiir değildir
On yedi Ağustos'un acı hikâyesidir
Maksat, bu felakete dikkat çekilmesidir...
Öyle bir gün ki o gün, zihinlere kazındı
Gecenin en karası, yüreklerin yarası!
Felaket haber vermez! Gelir bulur ansızın...
Beklenmedik zamanda kapıyı çalmaksızın...
Yalova'da bir deprem gelmezdi aklımıza!
Bir dehşetle sarsıldık!!
Komşu illerin ismi düştü hafızamıza
Böylesi bir şiddetle, sarsılmışsa Yalova!??
Canhıraşla bağırdım!
Eyvah!! Battı! İstanbul!..
Henüz cümlem bitmeden;
Bir gürültüdür koptu, sanki gökkubbe çöktü
Bir mâna veremedim; dedim kiyamet koptu!!
Savruluyor eşyalar sanki hallaç pamuğu
Bir dehşet ki; mahşeri... Geldi dünyanin sonu!
Yer titriyor çıldırmış!!
Ne varsa üzerinde yutacak gibi kızgın!
Çalkalanıyor her yer, binalar deli dalga...
Çaresiz teslimiyet! Akıllara durgunluk...
Yer öyle çıldırmış ki; hiddetten ulumakta
Koca apartmanları üzerinden atmakta...
Çekip yutacak gibi ne varsa, istisnasiz...
Basmaktan ürküyorsun! Uçsan, uçamıyorsun!
Öyle bir çaresizlik! Öyle bir acziyet ki...
İnsanlar sağa/sola şuursuzca koşmakta!
Kimisi yalınayak, kimisini sormayın...
Herkes kendi derdinde öyle bir canpazarı!
Kimisi salavatta, kimisi derin şokta...
Sabah olmaz bir türlü güneş tutsak ufukta
Zorlu saatler sonra, nihayet şafak söktü...
OFfff!!! Offfff!! Aman Yarabbi!! Her yer enkaza döndü...
Öyle bir sükutu hâl!! Kilitlenmiş mıhlanmış!
Ses çıkmıyor kimseden, sanki diller tutulmuş
Tonlarca çaresizlik, omuzlara yüklenmiş
Kadın erkek kim varsa bir anda kardeş olmuş...
Varlıklısı, yoksulu aynı yerde buluştu,
Suyunu ekmeğini sofrasında bölüştü...
.............
.................
Afetler karşısında insanın acziyeti,
Kadere bağlıyoruz yaşanan felaketi...
Oysa çoğunda sebep;
İnsan denen varlığın eksik kabiliyeti...
Bir de o umursamaz, vurdumduymaz haleti...
İşi basite alan değişmez hüviyeti...
Herkes uzman kesilir kalfası, mahiyeti...
Elbette hiçkimsenin yoktur bir artniyeti!
Kimse ciddiye almaz, görmeden felaketi...
26.10.2011
Metanet Yazıcı