Gülce Edebiyat Akımı

Senin de Baban Öldü…

Sensiz doğan güneşe inat,
Adını yüreğimde saklıyorum…
Bir bebenin annesine sarıldığı gibi,
Sarılıyorum, resimlerine…
Bir annenin çocuğunu öptüğü gibi,
Öpüyorum…
Sonra;
Sonra seni diyorum;
Boğazımda düğüm düğüm
Düğümleniyor ismin;
Diyemiyorum…
Baba! ..
Baba ben seni,
Çok özlüyorum! ..

Senin gibi ben de
Erken kalkıyorum sabahları…
Yüzümü kesiyorum tıpkı senin gibi,
Traş olurken…
Belki;
Belki biraz da küfrediyorum…
Geçen Annem söyledi…
Ben, git gide,
Sana benziyorum…

Bana bıraktığın tespihi,
Adını anarak çekiyorum…
Verdiğin saati kuruyorum ara sıra…
Tik-takları dinliyorum, sen diyen…
Sonra;
Dizgin vurulmaz tuz zerrecilerini,
Siliyorum,
Kimseler görmeden…
Islanırken yanaklarım,
Islanırken yanaklarım
Özleminden! ..

Geçen gün,
Rüyamda gördüm seni…
“Özledim” diyorsun,
“Nasılsın? ” diyorsun…
Sen de anlarsın benim halimden,
Senin de baban öldü…
Biliyorsun! ..

Ali ALTINLI