Gülce Edebiyat Akımı

Çaresizliğin Çaresi

Bazı şeyler anlatılmaz kimseye,
Anlatsan da anlaşılmaz, bilinmez.
Bir yağlı kara gibi sıvaşır kalır;
Etine, kemiğine, ruhuna, silinmez.

Beklenmedik zamanda apansız gelir,
Bağdaş kurar can evine acılar,
Baldıran otu, zehir zemberek,
Haram olur gözlerine uykular...

Bir savaş başlar, kıran kırana,
Can alıcı kimden yana bilinmez.
Sevip sevilmeye geldik dünyaya,
Dünya bunca güzel iken ölünmez.

Çaresizliğin de çaresi vardır,
Can çıkmayınca ümit kesilmez.
Aşk iksiri bin bir derde devadır,
Bunu seven bilir, sevmeyen bilmez...

Derdi derde, acıyı acıya yükleteceğim,
Taşısınlar birbirini, benden ıraktan.
Ben yolun neresindeyim, onu sormayın,
Gözde ışık, söz olurum dudaklarda...

Sakın; bitti, gitti, demesin kimse,
Ses olur yankılanırım dağlarda,
Bulut olur, yağmur olur yağarım,
Güneşle yeniden doğarım şafaklarda...

Ahmet Tufan Şentürk