Gülce Edebiyat Akımı

Antik Şiir

o nasıl bir deniz öyle
göz kamaştıran gök ve yalaz
ve yaklaşan güz.
elleri nasır sürgün düşlerin
ve yorgun yüreklerde bir dolu sır.
deniz üşürken uzaklarda
yaşamak yeniden
bir deli umarsızlıkla.

tren nasıl da acı öter
nasıl alır getirir uzakları
uzaklar ki özlem, yosun, duman
çılgınlıklar gelir akla ziyan
rüzgara yaslanıp açıp pupa yelken
bir kitabın önsözü gibi hevesle
koşmak, tutunmak bir gülüşe
tutunmak ümitsizce.

derken kış,
soğuk geceler uzar artık
uzar koyu karanlık
türlü türlü öyküdür gölgeler
kervanlar korku endişe yüklü
yorgun küflü serinlik
ve batık bir kayık gibi
sokulduğumuz derin sessizlik.

antik bir şehirdir artık geçmiş
kirli sokakları bomboş
düşmanlıklar, yitik dostlar, aşklar
ve yıkılmış tapınaklar.
deniz üşürken uzaklarda
yaşamak yeniden
bir deli arsızlıkla.

28.09.2007
Nurdan Ünsal

İKSİR

kafkavari mağdurlarla daraltılmış/öykülerin diplerinde
bir/inin bir/ine düştüğü yerde
sığ yaralar sürtünür durur birbirine

düşünce acır
korkularıdır b/ağlayan
bir kabak çiçeği açar cinnetiyle
artık önemi yoktur
sıradan eşsiz duruşun

fahişelerin para için seviştiği yalan
en beyaz papatya onlarda açar kimbilir
bu iksir içilir
kestirme yoldan kıyıya götürür
delilik ve erdem benzer birbirine

karasuyu karasu yargılasın/başkası değil
içinde yılanlar çıyanlar
ölü balıklar gibi vurur kıyıya şiir
fantezi cinlerini ciddiye alanlardır en sevdalı
hadi aşk olsun adı aşk

yürüsün tekneyi hafiflet(-mek için yükü azalt)
eskimiş aynaları at
bir öyküsü yok artık çağın/ bir yerde başlayıp bir yerde biten
bu iksir hoştur tat

şimdi şiir yazmalı hiç bir şey söylemeyen
yok çağın öyküsü
aşkçılık oynamak bu çağın saplantısı değil


20.12.2007
Nurdan Ünsal

Beni mi Seviyorsun

Kadın adamı çok seviyordu...
Yemyeşil ovalarını verdi adama
Yaşam fışkıran.
Beni seviyor musun?
Evet, dedi adam...
Güneşini, ayını verdi kadın
Yıldızları taktı bir bir adamın omuzlarına...
Beni seviyor musun?
Tabii, dedi adam...
Kadın çağladı
Gürül gürül akan pınarını verdi adama.
Beni seviyor musun?
Elbette, dedi adam...
Kadın bağlandı
Yaşam ipini adama verdi.
Bir oldular tek oldular adamla.
Beni seviyor musun?
Biliyorsun, dedi adam...
Kadın dağlarını verdi adama
Tırmandılar doruklara.
Beni seviyor musun?
Aşağılara baktı adam zirveden
Başkalarını gördü
Sustu adam...
Ağladı kadın...
Gözyaşını verdi adama
Almadı adam...
Kadın onurunu verdi adama
Şaşırdı adam...
Sordu yine usulca kadın
Beni mi seviyorsun?
Onu da seviyorum seni de, dedi adam...
Sustu kadın, sustu
Verecek bir şeyi kalmadığında...
Senin yüreğine ihtiyacım var, dedi adam
Başkasını sevebilmek için...
Çıkarıp yüreğini verdi kadın.
Korktu adam...
Beni sevmiyor musun, dedi adam.
Sesi yoktu kadının söyleyemezdi.
Gözleri yoktu kadının ağlayamazdı.
Kalbi yoktu kadının sevemezdi.
Onuru yoktu kadının yaşayamazdı...

(28.10.2002-Ankara)
Nurdan Ünsal