18/06/2008, 02:08
Ömrü İkiye Böldü
Her ne kadar dilimden düşmüyor adın dese
Yüreğinden eksilmez o korku o vesvese
Hayali sükûttaydın, sevmeye kalksan da sen
Ve hiç yargılamadan hükmünü verdin hemen
Canandı bu sevdaya kısacık ömür biçen
Sanki birkaç ay değil koca ömürdü geçen
Dalgalara gem vurdu susturdu denizleri
Yüreğinde duruyor bu sevdanın izleri
Kaf dağının ardına sürgündü yüreğinden
Umut denize düştü geminin direğinden
İhanet kalbindeki kuşkuyu hançerliyor
Yapılan haksızlığa gün be gün içerliyor
Martılar saklandılar ses vermezler gidene
Ne dağlar geçit verdi ne de yollar, sevene
Senin yüreğin bomboş, onun kalbi kül olmuş
Âşık yüreğe karşı bakışların zül olmuş
Bu sevda bu bedenin kanayan şah damarı
Ela gözlerde gördü aşktaki istismarı
Tabip teşhisi koydu bir depresyon geçirmiş
Bu canan bu yüreğe her günü zehir içirmiş
Korkunç bir karanlığa bıraktılar adamı
İhanet olsa gerek sevenlerin idamı
Her akşam kızıllığı doldursa kalbi hüzün
Artık umut vermiyor ne gecen ne gündüzün
Sen bu yorgun yüreğin en nadide yerisin
Sen yine bu adamın bitmeyen kaderisin
Nefes alsa da boş ver, bil ki yürekte öldü
Senli ve sensiz diye ömrü ikiye böldü
12.06.2008/Samsun
İBRAHİM COŞAR
Her ne kadar dilimden düşmüyor adın dese
Yüreğinden eksilmez o korku o vesvese
Hayali sükûttaydın, sevmeye kalksan da sen
Ve hiç yargılamadan hükmünü verdin hemen
Canandı bu sevdaya kısacık ömür biçen
Sanki birkaç ay değil koca ömürdü geçen
Dalgalara gem vurdu susturdu denizleri
Yüreğinde duruyor bu sevdanın izleri
Kaf dağının ardına sürgündü yüreğinden
Umut denize düştü geminin direğinden
İhanet kalbindeki kuşkuyu hançerliyor
Yapılan haksızlığa gün be gün içerliyor
Martılar saklandılar ses vermezler gidene
Ne dağlar geçit verdi ne de yollar, sevene
Senin yüreğin bomboş, onun kalbi kül olmuş
Âşık yüreğe karşı bakışların zül olmuş
Bu sevda bu bedenin kanayan şah damarı
Ela gözlerde gördü aşktaki istismarı
Tabip teşhisi koydu bir depresyon geçirmiş
Bu canan bu yüreğe her günü zehir içirmiş
Korkunç bir karanlığa bıraktılar adamı
İhanet olsa gerek sevenlerin idamı
Her akşam kızıllığı doldursa kalbi hüzün
Artık umut vermiyor ne gecen ne gündüzün
Sen bu yorgun yüreğin en nadide yerisin
Sen yine bu adamın bitmeyen kaderisin
Nefes alsa da boş ver, bil ki yürekte öldü
Senli ve sensiz diye ömrü ikiye böldü
12.06.2008/Samsun
İBRAHİM COŞAR