Gülce Edebiyat Akımı

Tam Görünüm: YEŞERMİYORLAR ARTIK
Şu anda Hafif Görüntüleme modundasınız. Sayfayı normal görüntülemek için, buraya tıklayın.
YEŞERMİYORLAR ARTIK


Yeşermiyorlar artık yaprak yaprak umutlar
Duyarsız bir yardır o, mevsimlerden sonbahar
Kuru dallar üstünde yıllarımdır savrulan
Yüreğimi eziyor insafsız haşin rüzgâr


Gözümün buğusunda hüzün saklanıp gezer
Dünlerimden seslenir, ıslak ıslak nağmeler
Gönül semalarından esrik yağan yağmurlar,
Sanırsınız eşkıya; sanki elinde neşter!


Ne çiçek var ne böcek; sırlara kadem basmış
Yılgın,sarı ve yorgun; duvara elek asmış
Unutmuşlar uçmayı sevdaya küsmüş kuşlar
Eli yüzünde güneş; gülmek bahara hasmış


Kervana takılmışlar, anılar elvan elvan
Koşuyorlar tek yöne,memnunlar ki durumdan
Geçip gitti meçhule, ömrün büyük bölümü
Selam gelse bir kere, bana çocukluğumdan


Asuman Soydan Atasayar