“ AK GELİNİN ÇİLESİ (GÜLCE/BULUŞMA) ”


Hayatın en başında daha yokken hesapta
Derdi kabına sığmaz, ölçülemez mikâpta
Öyküsü iç sızlatır, yandırır hep duyanı
Asla aklından çıkmaz söz verip de cayanı

....Bir zamanlar güzel orman köyünde yaşardı
.....Bir zamanlar hayalleri vardı
......Bir zamanlar mutluluğu düşlerdi
.......Bir zaman geldi başını aşk ateşi sardı

Köyde gelin olmak çile demekti
Hasret yüreğinde düğüm düğümdü
Yiğidi koydu gitti yaban ellere
Ak gelini düşürdü yılan dillere

Güzelim simasıyla
Dilinde duasıyla
Sabah erken kalkardı
Önce besmele çeker
Sonra işe başlardı
Helkeye süt sağardı
Köpük köpük sütlere
Bereket kata kata



Ak gelini görenler bakarlardı susarak
Bilmezlik mi, korku mu dururlardı pusarak
Sözde teselli edip dökmezlerdi kelama
Ne hikmetse karşılık vermezlerdi selama

....Yıllarca tuttu çenesini
.....Yıllarca körletti nefsini
......Yıllarca kinini körükledi
.......Yıllarca nefreti bileyledi
........Yıllarca aramadı sormadı bırakıp giden

Dert çile yumak yumak
Yumaklar dünya çaplı
Sessiz sessiz ağıt yakardı
Ufuklara bakarak dertlerini dökerdi
Hışımla eserdi rüzgar
Ummanlara sığmazdı efkar.

Bir gün selamet bulmadı başı
Sellere karıştı akan yaşı
Yüreğini yaşarken yakan oldu
Binbir güçlük içinde yaşayıp soldu
Namert olandan yardım dilemedi.
Bu ne yaman çileymiş asla bilemedi

Yıllar sürat koşusu yapıyorken üstünde
Yaşamayı boşlayıp bu dünyaya küstün de
Göz açıp kapatınca baktın bitiş çizgisi
Kaderin kötü ise değişmez hiç yazgısı

....Hani koca koca dalgalar vurur kayayı parçalar
.....Hani kara kargalar bekler hep başında
......Hani gençlik geçerde derman kalmaz dizinde
.......Hani ölüm meleği yavaş yavaş yaklaşır
........Hani bir gün, “yeter”, dersin; “Allah’ım, al artık canımı”

İşte o gün gelince ak gelini
Öptü ölüm meleği tuttu elini
Ne dert kaldı ne çile
Dünyaya neden geldiğini anlayamadı bile

İğde çiçekleri açarken yumdu gözünü
Kurtuldu dünyevi yüklerinden
Uçtu engin mavi semada
Açtı gözünü taa maverada
Ak gelin kevser ırmağından kana kana huzur içti
Ve sonra çiçeklerle bezenmiş cennet bahçesine geçti.


NİLÜFER SARP_________31.MAYIS.2012

NİLMAVİSİ "



Gülce/Buluşma ile dillendirilen bir gelinin öyküsü…

Ama kurgu, ama gerçek!.. Ne önemi var ki; özünde insanı, kadını ve genç bir gelinin duygularını harmanlayarak okura aktardığı sürece, ha kurgu olmuş ha gerçek! Hayat da bir kurgu değil mi? Bazen irademizle kurgulasak da hayatı; çokça hayat sürükler bizi kendi kurgusu içinde!

Öncelikle Gülce/Buluşma nazım türü hakkında kısa bir bilgilendirmeyi paylaşmak isterim.
Bir kere şu gerçeği göz ardı etmemeliyiz; Hece şiirini bilmeyen, hece yazmayan BULUŞMA’ yı da yazamaz! Çünkü her tür şiirin temelidir Hece...

Fakat bazen duygu ve düşüncelerimizi bir dörtlüğe sığdıramayacak kadar coşar, taşar özümüz, sözcük hanemiz. Ruhumuzdan esen her kıpırtıyı sözcüklere dökmek, içimizdeki volkanı ya da akarsuları, sıradağları özgürce dizelere, mısralara dökerek erince ulaşmak isteriz, rahatlarız.

Bunu yaparken de, hece’ nin bilinen kurallarının yanında serbestinde kendi içinde –ses uyumu, iç kafiye, tını, akıcılık ve hece ile birlikte anlam ve ifade bütünlüğü aranır. Bütün bu gerekleri yerli yerine koyduktan sonra geliriz şiirin başlığından kurgusuna ve içeriğine… Hepsi bir bütündür.

Böylece, serbest vezinle yazılmış dizelerle hece vezniyle yazılmış mısraları aynı şiirde kurgulayıp, buluştururuz. İşte buna deriz Gülce/Buluşma! Bu türde şair, ister serbest dizeleri üste hece dörtlüğünü alta yazar, isterse tersine; hece üste, serbest dizeler alta…

Hece vezniyle yazılmış dörtlük’ ün hece sayısı, kafiye örgüsü ve kalıbı tamamen şairin isteğine bağlıdır. Şair, isterse dörtlükleri dört mısradan değil de; beşli, altılı mısralardan veya değişik hece türlerinden oluşturabilir. Örneğin:

Serbest dizeler(dize sayısı şairin isteğine bağlı)
………..
……
….
………
…………

Hece vezniyle yazılı dörtlük(mısra sayısı şairin isteğine bağlı; beşli, altılı gibi…)
……….
……….
……….
……….


Veya; Hece vezniyle yazılı kısmın üstte, serbest dizelerle yazılı kısmın altta kaldığı tersine bir kurguda olabilir.

Hece vezniyle yazılı mısralar
……….
……….
……….
……….


Serbest vezinle yazılı dizeler
…..
……..
….
………..
……………
…..
… gibi.


Ne mutlu hem hece hem serbest tarzda şiir yazabilenlere! Bu da ayrı bir beceri, elbette…
Gelelim değerli şair, Nilüfer Hanımın şiirine;


Başlığından da anlaşılacağı gibi, bu bir öykülü “Gülce/Buluşma” şiiri. Başlıkta ”Ak Gelin…” diyor. Evet, gelinlik de ak! Böylece masumiyetin çileyle iç içeliği konu edilmekte. Kaplara, küplere sığmayıp taşan derdin, tasanın iç burkan sızısı… Hesapsız, art niyetsiz masum ve mutluluk umuduyla, aşk ateşiyle dolu bir gelinle; bu geline türlü sözler verip, vaatlerde bulunan, fakat sözünde durmayıp cayan, (belki de zorunlu olarak- gurbete giden ve geride bıraktığı genç gelinini unutan bir genç delikanlının –tek taraflı- hasret yüklü, çile yüklü acılı öyküsü içeriği oluşturan…

Şiirin finali çok önemli! Başlangıç ile final dizelerinin örtüşmesi, buluşması çok önemli! İşte şairimizde BULUŞMA’ nın kalbi olan bu final kısmını oldukça başarıyla gerçekleştirmiş...
Sabır ve sadakatle, umutla yıllara yüklenen hasret ateşi, köy gibi küçük bir yerde yılandilli insanların örseleyişleriyle kor’ a dönüşüyor, suskunca… Ve nihayet, beklediği sevgiliden umudunu keserek asıl sevgiliye, YARATAN’ a, Melek’ lere açıyor kollarını, huşu içinde. İşte, çektiği onca acıya karşın gerçek huzuru orada, Yaratan’ nın koynunda, manevi mekânında buluyor.

Aslında, gerçek yaşamdan bir kesit diyebiliriz bu öyküye. Günümüzde taşrada, kırsalda ve hatta varoşlarda yaşanmakta olan bir sosyal yara. Kimi geçim derdiyle kimi başka nedenlerle gurbete giden sevgililerin geride bıraktığı genç gelinin kaynata/kaynana, görümce, elti vs. gibi kişilerin ve sosyal çevrenin türlü eza cezasına maruz kalışı bir dert; küçük yerleşim yerlerinin insan ruhunu ezen örseleyişleri ayrı bir dert… Bir genç kızın, genç gelinin, dahası kadının beklentileri, hayalleri, umutları, sevileri, susturulmuş duyguları, suskunlukları apayrı bir dert!
Toplumumuzda çokça yaşanan sosyal bir yaraya vurgu ile anlamlı güzel bir Gülce Buluşma ortaya çıkarılmış.

Şiirin teknik yapısı;


Başlangıç dizeleri Hece ile başlamış, ardından serbest dizeler gelmiş.
Hece kısmı;
Dörtlükler 7+7=14’ lü hece ölçüsü ile yazılmış üç hece dörtlüğü ve serbest dizelerden mükellef olup, kafiye örgüsü:

1.Hece dörtlüğü
……….a) hesapta
……….a) mikâpta
……….b) duyanı
……….b) cayanı

serbest dizeler…

2.Hece dörtlüğü

………..c) susarak
………..c) pusarak
………..d) kelama
………..d) selama

serbest dizeler…

3.Hece dörtlüğü

……….e) üstünde
……….e) küstün de
………..f) çizgisi
………..f) yazgısı

serbest dizeler…

şeklinde yapılandırılmıştır. Serbest kısımlardaki ses uyumu ve etkileyici söylemlerle iç kafiye örgüsü ayrıca dikkat çekici.

Duyarlı, sorumlu, özenli kaleme saygı ve dostlukla…