“ BİNDİĞİN ATINI DALGALARA SÜR ”


Ağlarsın duyduğunda temelli gittiğimi
Kızaran gözlerde bebekler büyür
Önü alınamaz dalgalar sende
Mutat harekete dönüşür canan
Bindiğin atını dalgalara sür


Sarmaşık kol atar has toprağında
Bükülüp dolanır can fidesine
Emerken suyunu usul usul, sen
Farkında olmadan kurur gidersin
Vasıfsız, otlara olursun esir


İnce bir sızıntı olur yürekte
Dağlarda karların erimesinden
Damla damla yere yürümesinden
İlham alacaksın fakat bilinçsiz
Doğal mecrasında gelişir gibi
Duyacaksın içte büyük teessür


Oturup divana cam kenarında
Gayri ihtiyari ufka bakarsın
Aklından geçerken eski anılar
Kimi renkli, canlı; kimi donuk, mat
Kalbin çarpmasıyla bazen anlarsın
Bazen de anlamaz öyle durursun
Elinde tuttuğun kara kalemle et bana tesir


Çınlarken kulağında zamanı delen
Silinmemiş sesler nasıl da berrak
Tıpkı bir pınardan akan su gibi
Tertemiz ve serin damarlarına
Karışıp kanını hızlandırırken
Kuşları ürkütme içinden öksür



Ağlarsın; saklama, göstermesen de
Gözlerin gülerken derinlerde sen
Rüzgâra tutulmuş yaprak misali
Hasretle beklersin koparıp daldan
Alıp götürecek o son esinti
Mutlaka gelecek seni almaya
O halde durma, kalk kendini dür



....Elazığ, 07.06.2012...

Güneri YILDIZ "




İlk kuple beş’ er mısra. Ve ikinci mısraı ile beşinci mısraı (büyür/ sür) kelimeleriyle kafiyelendirilmiş.
İkinci kuple, yine beş’li mısra sayısıyla ve ilk kuplenin ayağı olan(büyür/sür) sözcüklerine devamen; (esir) sözcüğü ile kafiyelendirilerek akış sağlanmış.
Üçüncü kuple, altı mısra sayısıyla artarak devam etmiş ve (teessür) sözcüğüyle kafiye ayağı devam ettirilmiş.
Dördüncü kuple, yedi mısralık artımlı sayısıyla; etkili söylemleri ve son mısraındaki (tesir) kelimesiyle kafiye örgüsü devam ettirilmiş.
Beşinci kuple, azalan mısra sayısıyla altı’ ya inerken; kafiye örgüsü özenle korunmuş. Altıncı mısraında (öksür) sözcüğü ile ayak devam etmiş.

Sonuncu final kuplesinde, mısra sayısı yeniden arttırılarak yediye çıkarılmış ve (dür) sözcüğü ile kafiye ayağı (dür) sözcüğü ve “O halde durma, kalk kendini dür” gibi muhteşem bir söylemle sonlandırılmış.
Şiirdeki vurgulu söylemler tatlı-sert bir tonla hedefe kilitlenmiş.
Şiirin vurgu noktasında DUYULAR önem kazanmakta. Tek tek her kupledeki mısraların ifadeleri kadar kafiye seçimindeki özen de beş duyuya aynı anda hitap etmekte; finale değin bu durum ritminden ve söylemdeki acımtırak tınısından bir şey yitirmeksizin devam ederek; hissettirmekte okura, içindeki sancılı iniş çıkışları.
Serbest dizeleri, kendi içinde ses uyumları ve taşıdığı hüzün, öfke, sitemle dolu yorgun duygu yüküyle etkileyici, mesajı yüksek bir şiir.
Usta kaleme her dem saygı ve dostlukla…