“ BOZKURT DESTANI ”
BOZKURT DESTANI


Her ağaç köklerine sarılarak yeşerir, gelişir, dallanıp budaklanarak yaprak daha sonrada meyve verir.
Ağacın yaprağından daha önemlidir kökü.
Türk ulusunun yaprağı biz isek Destanlar da Türk ulusunun köküdür.
Gerçeğe esir olmak delilikse, tutsaklığın en güzeli ve deliliğin de en onulmaz olanıdır.

(B)ir
Ç(O)cuk düşünün.
Ya(Z)gısı kara
Her(K)es kılçtan geçirilmiş
Bir b(U) çocuk
Sağ bı®akılmış
Soyunu (T)üketmişler

Çocuğun, (D)erisinden kemikleri görünürmüş
Zayıf ve ç(E)limsiz
Bin şahit i(S)ter çocuk demeğe
Kimileri; ‘’Ka(T)ledelim’’ demişler.
Kimileri de; ‘’B(A)caklarını kollarını kesip
Bırakalım ala(N)a yada sazlığa
Ölsün bu bir baş(I)na

*

Aşine denen Türkler Hunların boyu idi
So ülkesiydi adı, ayrıldılar yurdunda
İz sürdüler ardında Göktürklerin düşmanı

Bir zaman
Ta yıllar önce
So, adlı ülke vardı
Hun’larla aynı soydan olan
Götürkler’le birlikteydiler Hun’lar
Göktürkler bu ülkeden ayrıldı
Onaltı kardeşiyle Kağan Pu
Adamlarını alıp
Başka yurtlara
Yol aldı.
So Ülkesinden ayrılan Göktürkler
Hazar Denizinin batısına yerleştiler
Rahat ve huzur içinde yaşarlarken
Bir gün ansızın
Düşmanların baskınına uğradılar
Bu korkunç baskında
Herkes kılıçtan geçirildi
Her nasılsa
Vahşetin arasında
Bir küçücük, cılız çocuk
Sığınmış bir köşeye
Korkudan gözleri
Fal taşı gibi çanağından fırlamış.
Ne ağlamaya fırsat
Nede bağırmaya zaman kalmadan
Yakalamışlar küçük, cılız çocuğu.
Gören düşmanlardan
Haline acıyanlar bile oldu.
Düşman bu ya
Düşünür elbette her türlü ihtimali
Nedeni bilinmez hala
Öldürmediler
Oynadılar
Güldüler
Alay ettiler hatta, bu zayıf, cılız çocukla
………Öldürmediler,
……….Daha da zalimane davranıp
………...Kestiler iki ayağını,
………….Kestiler iki kolunu


El kadar çocuğa kılıç çaldılar
Dayanmadı dağlar taşlar
Terk ederek bir sazlığa saldılar
Gözlerinden akmaz yaşlar
…..……Yaşlar nasıl aksın
…..…….Aksın kanları toprağa
…..……..Toprağa düşen kan, can bitermiş
…..………Bitermiş, kanla sulanan can
…..……….Can yeşerir kök salarak.

Zalimler kahkaha atarak güldü
Anaya hasretken kötürüm kaldı
Yaralı sübyana dayanmaz oldu
Ağladı tüm kurtlar, kuşlar
…..…….Nasıl ağlamasın
…..……..Nasıl ağlamasın kurtlar, kuşlar
…..………İnsanın insana yaptığını
…..……...Görür de
…..……….Ağlamaz mı dağlar taşlar.

Kılıcın her inişi, yürekleri pareler
Söyleyin hele nasıl karşı koysun yavru kuş
Dilim, dilim bölünmüş, sızılıyor yaralar
Başını vura, vura ağlıyor dağ ile taş
Var mıdır böyle zulme eğilmeyen tek bir baş
Havada hiç bulut yok, kan akıyor dereler
Kesilmiş el ayakla nasıl geçer yazla kış
Gök Börü dayanamaz yalar yaralar ve bereler
Hayvan bile inanmaz, yapılanlar sanki düş
Atarak bir sazlığa, kanlı gövde sereler

……….Serdiler sazlığa
………..Bir kötürüm gövdeyi
…………Kahkahalar atarak
………….Kanlı kılıçlarını
…………..Yalaya, yalaya gitti düşmanlar
……………Terk ettiler bir başına ve yapayalnız
……………..Bu zayıf, çelimsiz çocuğu.

Toprak utandı olanlardan
Çalan utandı talanlardan
Kılıç utandı çalanlardan
Çocuk utandı kalanlardan
Utandı kalanlardan bir kötürüm çocuk
Çocuk bu, tek işi ağlamak
Ağlamakla düşmandan başka kime duyuracak sesini
Sesini duyacaktır elbette bir yaratık.
Yaratık deyip geçmeyin sakın.
Sakın insanın namerdinden.

Artık hem ayakları kesilmiş, kolları kesikti
Açlık, bir de ağlamak, bağırmaktan sesi kısıktı

Bozkurt sırtlayıp çocuğu, Altay dağlarına doğru
Yollardan aşıp, taşlardan mağara buldu

Emzirerek çocuğu, her avından yedirdi
Korktu bütün avcılar, her görüşte bu kurdu

Oldu yorgan üstüne, mışıl, mışıl uyuttu.
Bu dumanlı dağlarda, çocuğu kurt büyüttü

Mertliğin yüzde doksanı kaçmakmış
Cellat işi başlar kesip biçmekmiş
Oluk, oluk akan kanlar içmekmiş
O çağlarda bütün işler.

…..……İşler nakış, nakış öfkeyi, kini
…..…….Kini aklına düşerse
…..……..Düşerse öfkesi yüreğine
…..………Yüreğine sığmaz sevgi
…..……….Sevgi tatmadık yürek
…..……………….Işık vermez göze
…..……………….Karanlıklar diyarında
…..……………….Kör ve sağır gezer.
Kurt’u sembol seçmiş, özgürlüğüne düşkün
Bıçkın, gözü karadır, tanımaz esareti
Cesareti timsal diye, korumuşuz bu yurt’u.
Ne dense az, el yıktı Türkler yeniden kurdu,

Nedense canlıların içinde olur kurdu
Biz içerden uğraştık, el dışarıdan vurdu
Yurdu ele emanet edip yorganı Çekti
Çıktı baktık ardından, “Uyan!” diye Buyurdu.

Alimi bile yener, en ufak bir cehalet
Atalar ne demişler; ‘’Su uyur düşman uyumaz’’
Ne işler açıyor bakın, anlık gaflet, delalet
Düşman dediğin gafil, öfkeye, kine doymaz.

Unuttuğunda toprak altında öleni
Yürüyeceğim sanma ha salını, salını
Yok ederler elini, belini ve dilini.

Biz
Böyle
Söylerken
Geçmişe dönüp
Bakalım ne olmuş?
Kimileri çokbilmiş,
Kimler ölmüş, kimler kalmış.

Vampirleşmiş insanlar, insan kanı içiyor
Zulmün adına demişler ki ‘’Alın yazısı’’
O dönemde yine de merhametli bazısı
Rüzgâr ekenler bir gün fırtınalar biçiyor

Bilen var mıdır, neden saklanır kılıç kında?
İpekte mi denenir keskinliği sadece
Düşmanı olan elbet, sakınır gündüz gece
Meğerse öfkede saklanırmış hırs da, kinde.

Olmaz demen gün gelir zerreden bin can olur
Dalgın, dalgın yürürken arkasına bakınca
İnanamaz kendi de bir doruğa çıkınca

Her nesnenin hem başı hem de sonu vardır
Bir ağacın kökleri dalları için neyse
Destanlar da nesiller için söylenmiş oysa.


Bütün Göktürklerle birlikte babası da Hun’lar tarafından hunharca öldürülen bu cılız, zayıf çocuğu Kurt beslerken “Düşman Kağan” adam yollar. Çocuğun ölüp ölmediğini öğrenmek için.
Bir de ne gördüler, Kurt çocuğun yaralarını yalayarak iyileştirip onu kendi avıyla beslediğini görmüşler.
Tehlikeyi sezen kurt çocuğun çevresine kimseyi sokmaz olmuş.
Çaresiz geri dönen düşman gözcüler gördüklerini Kağanlarına anlatmışlar.
Bu anlatılanları büyük bir hayranlıkla dinleyen düşman Kağanı, çocuğun kutsal olduğuna inanıp onu himayesine alır ve kendi terbiyesiyle büyüterek babasından aldığı yurdu geri çocuğa verir.


Kolları ve ayakları kesilen çocuk
Gün geldi,
Kış ve Yaz ilâhının kızlarıyla evlendi
İkişer oğlu oldu, yollar var uzun, yokuş
Zamanla kalabalık olup çoğalan halka
Halka halka yenileri eklenerek gelişti
……….Zaman, zaman içinde
………..Günler günleri kovalarken
………...İki karısından
………….Çocukları oluyor.
…………..Her birinden bir boy türedi
…………...Bunlardan birisi de
…………….Aşina idi
……………..Çocuklarından birisi

Asena Hakan oldu, düşmanlar çatladı
Aşenayı boy bildi, şişenler patladı.
Bugüne kadar böyle bildik bizler bunu
Günümüze dek geldi, dillerden atladı.

Günü gelir hislerini bastırır
Ayaklarla kollarını kestirir

Bir tek kelimeyle öfkeyi yener
Şeytan kınnabında kendini dener
Kar yağarken yanar, ateşle söner
Günü gelir hislerini bastırır

Doğa insana verirse salimlik
Okumakla olunmazmış alimlik
İlelebet gitmez imiş zalimlik
Ayaklarla kollarını kestirir

Bir
Olay
Olursa
Muhakkak ki
Sonucu vardır
Zincir halkası gibi,
Doğurur başka olayları.
Olayın sonucu muhakkak
Bir sonraki olayın sebebidir
Sebepsiz, sonuçsuz olay düşünme.

*

Her karanlık gecede,
Ulusun ey ulusun
Rengine bakıp da aldanma sakın bulutlara
Çıkar bu sinesinden koca ulusun
Bir sarışın kurt çıkar…
Eritir demir dağları balım hey!!!
Açar bayrağı
Kara bulutları siler, süpürür,
Samsun ufuklarına çıkar yeniden
Yeni çağa hür ve aydınlık
Zamanlara
Hepimizi götürür

Harun YİĞİT
NOT: Bozkurt DESTAN'I Gülce Edebiyatın 13 Nazım türü BAHÇE ile yazılmıştır...

harunyigit "



Destan da olsa, günümüz gerçeğine önemli göndermelerle dolu, altı çizilesi vurgularla an' a yeniden ve farkındalıkla göz atmayı zorunlu kılan; tarihin insanlığa anlatmaya, uyarmaya, sorgulayarak toparlamaya çalıştığı önemli bir kültür çalışması "Bozkurt Destanı".

Edebî anlamda söz sanatlarının çeşitli renkleriyle bezenmiş ve Gülce Edebî anlayışının çoğunluklu nazım başlıklarıyla nakışlanmış (Buluşma, Akrostik, Özge, Serbest Zincir, Üçgen, Triyolemsi-Üçleme, Sone’m vs.) bir çiçek bahçesi…( Ufak tefek yazım hataları dışında) kurgusu, samimi yalın anlatımı ve her zamanki duru diliyle; değerli arkadaşımız Harun Yiğit' in önemli ve emek dolu çalışmalarından birisi. Şiirin özündeki -manevi motivasyona yönelik- mesaj yanı unutulmamalı hiçbir zaman!

Gittikçe magazinsel bir anlayışın kök saldığı edebî arenada takdir edersiniz ki, böylesi eserler kolay yazılmamakta. Bu yüzden desteklenmeli, elbirliğiyle tamamlanmalı -varsa- eksiği gediği! Çünkü yazan her ne kadar Harun YİĞİT olsa da, eser bizim! Türk Toplumunun…
Emek ve sabır dolu değerli kalemi kutlarken; bu gibi anlamlı çalışmaların örnek alınarak çoğalmasını dilerim!
Saygı ve dostlukla…