“ Çıktılar siperlerden ”

Yaşları on dört,on beş belki daha da küçük
Yürekleri kocaman, koca dağlardan büyük

Kurtarmak için yurdu, mektebi bıraktılar
Silahı alır almaz, cephelere aktılar

Cephede, hep birlikte büyük yemin ettiler
Körpe bedenleriyle dağları inlettiler.

Kuran’a ve silaha basılıydı elleri
Allah'ın yardımıyla, aştılar engelleri

Şahadet getirdiler,Allah Allah dediler
Şimşek gibi çaktılar, gök gibi gürlediler.

Çıktılar siperlerden, atıldılar ileri
Mermileri tükendi, taktılar süngüleri

Siperden çıkar iken, "sağ döneyim" diyen yok
İster mermi saplansın, isterse onlarca ok

Can ne ki…,yeri gelmiş, verilmez mi uğruna?
Acı duymaz Mehmet'im, gülle deyse bağrına

Bıyığı terlememiş, civan geliyor sana
Cennet denen sevgili! Kollarını açsana

Her can seni arzular, sen en büyük ödülsün
Kandan kına yakanlar geliyor, yüzün gülsün

Ölüm kapılarından yürüdüler ebede
Salavat getirdiler, sevgili Muhhammed'e (SAV)

"Ölünür de bu yoldan dönülmez" diyorlardı.
Şahâdet gömleğini giyip gidiyorlardı

Hak yolunda can vermek, nasip olmaz herkese
Uydular itirazsız, Kuran'dan gelen sese

Bayrak inmesin diye, can alıp can verenler
Kurtuluşun mimarı şehitler, Alperenler

Çünkü, "vatan sevgisi imandandır" bilirler
Hak yolunda ölenler, yeniden dirilirler

İşte bu anlayışla, yediden yetmiş beşe
Savaş vesile oldu, yeniden dirilişe

Fırladılar, koştular, vurdular, vuruştular
Kahramanlıkta onlar, Hamza’yla yarıştılar.

Ya vurdular düşmanı, haddini bildirdiler
Ya öldüler erkekçe, şahadete erdiler

Veda vakti gelende, bedeni terk ettiler
Tekbir sesleri ile rablerine gittiler

Kafkasya’da, Yemende aynı ruh, aynı iman
Tarihlere sığmayan yüz binlerce kahraman

Çanakkale, Antep’de, her bucakta, köşede
Kiminin mezarı var, kimi, kim bilir nerde?

Şad olsun ruhlarınız, aramızda geziyor
Ölmez şehitler ölmez, Kuran öyle yazıyor.

Dün var idi bu millet, bugün vardır, yarın var
Yazıldı, yazılacak daha nice destanlar

abdulhadi "





Bentler halinde ve 7+7= 14 hece ölçüsüyle yazılmış, günün anlamına uygun mısraların içeriğindeki ruh, mânâ elbette çok önemli ve bunu alabildiğince görmekteyiz şiirinizde. Fakat aynı sözcüklerle/söylemlerle sanki gereksiz bir uzatma / yayma var gibi bentlerde!



İlk okuyuşumla ortalardan itibaren sona gelen okuyuşum ve bıraktığı tat aynı değildi! Bu gereksiz uzatma/yayma dediğimiz söz kalabalığı, ruhumdaki, idrâkimdeki o mistik fotoğrafı, o heyecan vererek sürükleyen millî duyguları bir anda yavaşlattı, laçkalaştırdı! Çokça işlenen bir konuya yine çokça kullanılan sözcükleri tekrarlarla boca ettiğimiz zaman böyle bir sonuç çıkmakta bana göre!



Şiirin, söylemin, anlamın hızını, akışını kesiyor bu gereksiz uzatmalar, bana göre tabii!



Bence bu gereksiz uzatmalar yerine -biraz daha kısa keserek ve aynı sözleri yinelemeden- harflerle dans ederek, farklı sözcükler/söylemler üreterek çok daha güzel bir şiir ortaya çıkarılabilirdi! Siz bunu başaracak donanıma sahip olduğunuz için, diyebilirim ki; bu şiir biraz aceleye getirilmiş gibi!

Özgüvenli, yüksek algılı ve hoşgörülü benliğinize inanarak naçizane düşüncelerimi paylaştım Abdulhadi Bey! Umarım, -istemeden de olsa- güzel özünüzü örselememişimdir!
Her dem saygı ve dostlukla…