“ DÜNYANIN HALLERİ ”

Sen vefa beklerken sevdiklerinden
Cümle dost bildiğin bigâne çıktı
Heyhat ki ta'nedip yerdiklerinden
Gönül meclisine âşina çıktı

Aldanma âlemin pürmelâline
Nice ağlayanlar zamane çıktı
Elverdin dostların hep âmâline
Karşına birsürü avane çıktı

Sadâkat ve mertlik sanma her yerde
Dayandığın çınar, kestane çıktı
Kırk yıl şifa oldun sayısız derde
Sivilce, nanköre bahâne çıktı

Serap mıydı yoksa hep gördüklerin
Nice kâşâneden virâne çıktı
Yıllardır peşinden iz sürdüklerin
Takkeler içinden, divâne çıktı

Sanma böyle sürer devri âlemin
Bu âlemden nice merdâne çıktı
Umuttur çâresi derdin, yârenin
Zamanlar içinden şahâne çıktı...

17.09.2011 Fatih-İST. Enver Özçağlayan

Aksakal "





Dosttan dosta, dosttan insana, hayata…
Vefasızlığa yazılmış vefa mektubu şiir…
Dünyanın, hayatın, insanın bin bir haline dair söylenecek sözler;
Dost bilinen niceleri ne yazık ki ilgisiz, duyarsız, yaban çıkarken dostluğa; aleyhte görülüp kınananlar, yerilenler gönül meclisinde tanıdık çıkar.

Âlemin hüznüne, üzüntüsüne ağlamamak gerek! Nice ağlayan gördük; zamana uyan, samimiyetsiz, riyâkar…
Sen ki; dostların her çabasına, isteğine, işine el veren ey, güzel can! Her çabanda karşına kötü niyetli, yardakçılar çıktı! Sanıyor musun ki, yaslanılan her ağaç bir çınardır!
Sadâkat, mertlik, ulu çınarın kökündeki öz; çınardan yeşerir çınar; oysa senin dayandığın çınar değil kestane! Ve onca derde şifa olup kırk yıl boyunca; bir sivilce nankörüne heder edilişin koca bir bahane?
Bu gördüğün her bir şey serap değil hakikat…
Hakikatin ışığında nice köşkler virâne; yıllardır sürülen izin içinde ki de divâne
Yitirme umudunu, böyle sürmez ki devran; neler neler değişti, çıkacaktır pehlivan! Yeter ki yeşerte dur; hazan olmasın umut; her yârende bir kabukla sen, dünü unut! Unut gri renkleri, dik başını göğe bak! Yedi asil renk için yağdı ve gitti bulut!

Offf ki offf… Bu nasıl sesleniş, nasıl zarafet ve duruluktur ki; serzenişlerinde, yergilerinde, nasihat ve sitemlerinde bile asaletten bir gram ödün vermemiş?
Bana Karacaoğlan’ ın “Dinle sana bir nasihat edeyim/Hatırdan gönülden geçici olma!” Türküsünü anımsattı.
Güzel bir nasihat-öğüt şiiri. Teselli edici yanı kadar dönüştürücü, yapıcı yanını da göz ardı etmemeliyiz ayrıca.

Şiir, Koşma tarzında 6+5 hece ölçüsüyle ve dörtlükler halinde yazılmış. Kafiye yapısı dörtlüklerin hepsinde şu şekilde yapılandırılmış;
(a/b/a/b).Aradaki (bigâne çıktı/… çıktı, vs. gibi) redifleri unutmamak gerek. Bir de; kök kafiyelerin bazılarında (se/v/diklerinden- ye/r/diklerinden gibi…) ses farklılığı var (sanırım anlama ve heceye uygunluğu gereğince tercih edildi) ama yine de şiirin akışını ve melodisini etkilememiş bunlar. Diğer bir şey;
Nasihatinde, umutsuzluğun yanlışına, umudun yeşertici özelliğine dikkat çeken şair, şiirin son final dörtlüğünde buna vurgu yaparak, şiiri olumlu söylemlerle noktalamış. Dolayısıyla, okur da bu olumluluktan nasibini almakta…

Benim için olduğu kadar çoğunluğunca da çok şey ifade eden bu naif şiirin değerli kalemine her dem saygı ve dostlukla…