“ KALK ARTIK ”

Hep gönlünce sürmez bilesin hayat
Bazan tekerine taş koyan olur
Umut döşeğinde sen keyfince yat
Gün gelir, altına yaş koyan olur.

Geçerken günlerin zevk-u safâda
Bilinmez ne zaman düşersin zora
Bir ömür gidilmez, hep bu kafada
Kesenden on alıp, beş koyan olur.

Yürür mü araba cavlak lastikle
Her baharın sonu kışa dayanır
Er kalkanla hergün tutuş elele
Yoksa rızkın için baş koyan olur.

Çarşıda, pazarda boşa dolaşma
Tut işin ucundan, yardıma koyul
Ne söylersen söyle, haddini aşma
Sonra sepetine boş koyan olur.

Zinhar aç bırakma evini, yarış
Enver'im söyle de duyur sesini
Kır şu zincirini; kalk artık, çalış
Sanma tencerene aş koyan olur...

13.03.2012
Fatih-İST. Enver Özçağlayan

Aksakal "





Yaşamak bir umuttur elbette. Umutları olmayan insan köksüz ağaca benzer. Her ağaç, özelliğine göre umutlarla yeşermek, kök salmak ister, meyveye durmak, dallanmak…
Ama bunun için de ağaca su vermek, hava vermek, kısacası beslemek gerekir, emekle. Bunu da ya doğa kendisi yapar yine doğal mekanizmasıyla(yağmur gibi, kar, rüzgâr vs.) Yağmurla, karla susuzluğunu giderecek, rüzgârla döllenecek…
İşte insan da böyledir; doğar, gelişerek büyür ve olgunluk çağına gelir. Her yaşın, her dönemin umutları, beklentileri de farklılaşarak gelişir, küçülerek ya da büyüyerek… İnsandan insana değişir umutlar ve umutlanma motivasyonu. Ama gerçek ve sürekliliği olan umudun kendisidir.
İnsan umut etme eylemini önce beyninde düşünce olarak olgunlaştırır. Sonra da o düşündüklerini gerçekleştirmek için emek verip çaba gösterir. Yani, eyleme geçer. Eğer ki çaba göstermez de sadece umut ederek yan gelip yatarsa o umut umut olmaktan çıkar! Emeksiz umut olmaz! Zira siz tembellik ederseniz, birileri gelir umutlarınızı talan eder!

Hayat boş gezen kalfası değildir. Öyle ki; birileri boşaltırken birileri de doldurur kefeyi. Siz geç saatlere değin yatarsanız, birileri erkenden senin alabileceğini alarak seni açta açıkta bırakır!

Her zaman tedbirli olmalı, ihtiyaçlar gözetilmeli, eldekiler usulüne göre değerlendirilmeli ve unutulmamalı ki; her baharın bir kışı var, her kışın bir baharı gibi! Vaktinde ayağa kalkanla yapılacak dostluk kişiye katkıyla döner, örnek olur bereketiyle…
Ne yaptığını, ne yapması gerektiğini bilmeli insan. Orda burada, çarşıda pazarda başıboş dolaşmakla hayat hayat olmaz, adam da adam olmaz! Bir şeyin ucundan tutulmalı, ortaya bir şey konulmalı emek adına, sorumluluk adına, kişilik adına… Böylesi duyarlılıkları olan insan zaten boş konuşarak, haddini aşarak kendisine olan saygısını örselemez! Aşılan had, yitirilen değer, yitirilen emek ve yitirilen sıfattır!

Çalışıp çırpınmadan, ortaya sabır ve emekle bir şey konulmadan karın da doymaz! Kimse kimsenin tenceresine kendiliğinden ve nedensiz aş koymaz! Paylaşımın da adabı, nedeni, ölçüsü vardır! En büyük paylaşım, alın teriyle kazanılanın eve, aileye getirilmesi gerçeği, dahası mutluluğu, onurudur!
Değerli usta kalem, Enver Bey’ in derin söylemlerle daha da anlam kattığı bu güzel dörtlüklerin her biri ayrı bir hayat dersi, ayrı vurgu ile yaşama açılan pencereler…
İşin bir teknik boyutu var bir de anlam boyutu… Teknik boyutunda Nasihat, Kinaye, Telmih, Tariz(Taş Atma) gibi söz sanatlarıyla 6+5= 11 hece ölçüsüyle yazılmış dörtlükler, mısralardaki derin mânâ ve kafiyelerdeki şematik görünüm şudur:
1)……….a)hayat
……….b)taş/ koyan olur (redif)
……….a)yat
……….b)yaş /koyan olur. (redif)

Bu etkileyici şiir, dalga dalga İçeriğiyle bana, Karacaoğlan’ ın ünlü Koşma’ larıyla, dönemimin o nefis nasihatlerini anımsattı!
Çok doğru nasihatler, söylemi sıcak ve akıcı. Kendisine seslenirken, aslında elbette muhatabı insana…
Atalet içinde uyuşmuş benliğe seslenişlerle ayağa kaldırma, yeniden ve daha güçlüce hayata tutundurma gayretleri şiir…
Değerli ustaya saygı ve dostlukla…