“ Kor Kızılı ”

Umutlar firari tebessüm kaçak…
Kadehler gönülsüz dolacak artık…
Kınında sabırsız bekleyen bıçak;
Muradın bu gece olacak artık…

Izdırap kolyemiz hüzün tek taşım;
Mutluluk namıma akmadı yaşım;
Sinenden ziyade ah dertli başım;
Belayı bu gece bulacak artık…

Tükendi sabırlar tükendi nefes;
Git diyor içimden duyduğum o ses;
Aşkın katiliymiş sende ki heves;
Hükmünü bu gece alacak artık…

Yürü kervanların yoluna varsın;
Yürü sensiz mehtap semayı sarsın;
Ne benim vuslatım ne bana yarsın;
Resmimiz bu gece solacak artık;

Neş’emiz ihtimal hüzünler baki;
Sek doldur badeyi çekinme saki;
Dudağın kor kızıl gözlerin haki;
Vademiz bu gece dolacak artık…

Ali ALTINLI – 12/08/2012
Saat: 01:20

Ali ALTINLI "





“Umutlar firari tebessüm kaçak…
Kadehler gönülsüz dolacak artık…
Kınında sabırsız bekleyen bıçak;
Muradın bu gece olacak artık…”


“Kor Kızıl” …


Sadece bu başlık bile başlı başına yürek yakıcı, melankolik duyguların kışkırtıcısı, hüzünbaz…


Şimdi, bu şiirin içine girmeden nasıl yorumlayalım ya da, nasıl yorumlanır sahi… Şiir zaten çekiyor içine, “gel beni oku, anla, dayan göğsüme hisset hüzünlü tınılarımı, hazan gelmeden dökülen yapraklarımın hışır hışır sesini duy!” Diyor…

Ben kesinlikle yazamam böyle şiirleri! Demek ki Ali Bey’ in şiir kumaşı doğuştan sağlam, kendi özgün nakışlarını içeren bir desen anlayışıyla rengârenk, eskimeyen ve benzersiz...


Şiire gelirsek…


Daha başlığı okur okumaz romantik duygularla bezendi ruhum; mutlu bir tasvir beklentisiyle…


İkindi vakti gökle yerin birleştiği ufuk çizgisinde kopkoyu bir kızıllıkla güneşin vedası canlandı gözümün önünde ve romantizm, beraberinde hüzünlü tınılarla ruhumun kuytularında en lirik şarkılarını söyledi!


Fakat ilk dörtlüğün ilk iki mısraını okuduğumda ürperdim, romantizm’den eser kalmadı! Zira şairin umutları firar ederken benim de sevilerim firar etmiş, hafif aralıklı dudaklarımdan kelebek hafifliğinde kanatlanmayı bekleyen tebessümlerim ürkülerle uçup gitmişti! Ansızın karşımda, elinde kesici aletiyle(bıçakla) gözü dönmüş, öfke nöbetlerinde bir adam belirdi; elindeki bıçağa bakarak ve sanki bir şeyin sözünü verircesine kafasını sallayarak konuşan…


Bir bıçak neyi bekler? Bıçağın mutlu olduğu an hangi andır? Elbette bir şeyi kesmeye, parça parça dilimlemeye yaradığı andır! Bıçak kınında hangi murada hizmet edebilir ki?


Ah… Ah be can, ah be can! Meğer o bıçak can’ a değil, şairin vuslatsız aşkına kıyacakmış! En azından bu tesellim…


Nihayet şu



“Neş’emiz ihtimal hüzünler baki;
Sek doldur badeyi çekinme saki;
Dudağın kor kızıl gözlerin haki;
Vademiz bu gece dolacak artık…”


Muazzam dörtlükle bu kırık ve çaresiz, dönüşü olmayan aşkının finalini yapan şair; neş’ eyi (zayıf, gerçekleşmesi zor) ihtimaller dâhilinde görürken, hüzünleri kalıcı bilmekte. Ve ne kadar içli bir seslenişle badesinin katışıksız olmasını istiyor sakiden! Bu kadarla kalsa iyi! Yeşil gözü, kor gibi yakıcı kırmızı dudaklarıyla aklını başından alan sevgiliye, bu gecenin son geceleri olacağını, “dönülmez akşamın ufkunda” adeta kaybolup yiteceğini, sonsuza karışacağını vurgulamakta içli söylemleriyle.


Bütün dörtlüklerdeki tasvir ve vurgular çok güçlü olmakla birlikte, bu son dörtlükte tavan yapıyor bana göre. Öyle ki; gözümün önünde canlandı o sakiden sek içki isteyen omuzları çökük adam ve sevgilinin yüzü ile son anda kendi yitikliğine yolculuk anı…


Bu şiiri güçlü kılan en önemli özelliklerinin başında elbette teknik yapısı ve içeriği kadar; samimiyeti, doğallığı, hayata ve hayatın kıyısında yaşam telaşesi içindeki insana dokunan yanı…


Daha ne diyeyim ben bu şiire? Ruhumu ruhuna boyadı, ezdi, üzdü, sezdi, geçip gitti gölgesiyle…

Bu sefer hece sayısı azalarak 6+5=11 ölçüsüne çekilmiş olsa da, değişen bir şey yok Ali Bey’ in muhteşem kurgu ve içerikle birlikte akışkan şiir anlayışında.

Her dem saygı ve dostluk bu naif, zarif ve hüzünbaz kaleme!