“ NOVA ”

Aşkın delik cebinden ayrılıp düştüm kile
Tura tarafı solgun birkaç metelik ile
Biz aynı çekmecede iki eski bıçaktık
Sözde çöp kovasında beraber olacaktık..
Nerede düş ülkesi nerde ipekten ova
Ben yerde bulut oldum, SEN; üzerimde nova

.....................


Bana bir kış fısılda beyaz, soğuk ve sisli
İki göz pınarımda iki yanardağ patlar
Endişelerim dümdüz ümitlerim kavisli
Gittin gideli kesik bildiğim bütün hatlar.


Güpegündüz çaldılar ellerimden elini
Duvağıyla gömdüler içimdeki gelini
Zulüm denilen vincin çelikten çengelini
Sol yanıma sapladı iri bıyıklı zatlar


Kulaklarımda sızı bırakırken her deyim
Rüzgarın fırtınaya dönüştüğü yerdeyim
Sen yine de unut ben, nasılım ve nerdeyim
Bilme! Bilirsen acın öfkeni üçe katlar


Yarınlarımız meçhul mazimiz gelmez geme
Naftalin arıyorum güvelenmiş gölgeme
Yokluğun akın etti en incinmiş bölgeme
Üç vakte kalmaz aklım ya çıldırır ya çatlar..


Ne vakit ruhundaki hayalet benden cayar
O vakit gökyüzümün tüm yıldızları kayar
Bir karınca başını devrilmiş file dayar
Hangi dağdan doğar gün, o yana ağlar atlar..


Kessen dökülmez kanım yani o şekil demli
Bana bir yaz fısılda duru, yeşil ve nemli
Kavmini terk eden her Peygamberden önemli
Geride bıraktığı örselenmiş lügatlar..

FİLİZ YÜKSEL

10 /08/2012




gri gölge "




Nova!..

İlginç ve etkili bir başlık “NOVA” …
Parlaklığı birdenbire artan, değişen yıldız demek olan NOVA, nasıl olurda bir şiirin hem başlığı hem girizgahı olabilir? Diye düşündüm ve okumaya devam ettim şiiri. Şairdeki kıvrak zeka ve kalem yetisi elbette böyle bir ilgi odağını oluşturan!
İşte bu birdenbire, ani değişkenliğin öyküsü kısaca şu mısrada özetlenmiş sanki
“…
Ben yerde bulut oldum, SEN; üzerimde nova “
Aşağıda nemli gözleriyle buluta benzetilen HÜZÜNLÜ ÂŞIK, SEVEN ve seveninin başının üzerinde daima parlayan bir yıldız olarak kalan sevgili, NOVA!..


Girizgah muhteşem!
7+7=14 hece sayısı ve Altı’ lı mısraıyla girizgahta üç ayrı ifade, iki ayrı zaman kipi, üç ayrı oluşum ( birisi gerçekleşmemiş olan)dillendiriliyor.
“Aşkın delik cebinden ayrılıp düştüm kile
Tura tarafı solgun birkaç metelik ile

Biz aynı çekmecede iki eski bıçaktık
Sözde çöp kovasında beraber olacaktık..
Nerede düş ülkesi nerde ipekten ova
Ben yerde bulut oldum, SEN; üzerimde nova “


Varsıl bir aşk’ tan yoksul bir konuma düşen(sevdiğinden koparılan) şairin, sevgiliye seslenirken kullandığı imgelerle Teşbih sanatını uygulayışı son derece bilinçli, ölçülü, güçlü ve vurgulu!
7+7=14’ lü hecelerde altı dörtlük gibi uzun dörtlükler yazmak ve bu dörtlüklerin her birinde – geçişlerde-anlamı bozmadan ve bütünü örselemeden akışı sağlayarak finale gelmek; finalde başlangıçla sonuç söylemini örtüştürmek ve keskin vurgu ile okuru etkileyerek şiirin akılda kalıcılığını sağlamak… Bütün bunları gerçekleştirirken de, sade ve anlaşılır dilden uzaklaşmamak kolay olmasa gerek!
“Kessen dökülmez kanım yani o şekil demli
Bana bir yaz fısılda duru, yeşil ve nemli
Kavmini terk eden her Peygamberden önemli
Geride bıraktığı örselenmiş lügatler..”
Böyle bir final akılda kalmaz mı, anlatmaz mı vuslatsız sevdanın kırık halini?
Şiirin anlam olarak bütününde hissedilen ve hissedildiği ölçüde okurla özdeşleşen duygular var; kırık duygular… İçinde bulunulan ve bulunulması muhtemel DURUM, hal var, öfke var, temenni var, beklenti, umut var…
Sevgili “Gri Gölge” dostumuz, serbest şiirde olduğu gibi hecede de inanılmaz bir kıvraklığa, deneyim ve derinliğe sahip. Bu şiirin geleceği adına gurur verici bir durum.
Kutlarım geniş zamanların geniş duygularıyla dolu kıvrımlı, zarif ve de naif kalemini!
Sevgi ve dostlukla…