“ SABÂH DUÂSI ”
I. NÛR

Geceden fecre doğru uzanır telâş ile
Uhrevî bir âhenkle dolar rûhumuza, nûr

Karanlık perdelerken gözlerini sabâhın
Alaca karanlıkta binbir duâ okunur

Sabâhın mûsikîsi dolaşır sokaklarda
Tatlı bir rüzgâr eser, özde huzûr bulunur

İlk ışıkla süzülür aydınlık, pencereme
Şavkı vurur güneşin, gölgelere dokunur

Seher yeli âheste, âheste seher yeli
Zamanın sûretine değince mest olunur

Geceden fecre doğru uzanır telâş ile
Uhrevî bir âhenkle dolar rûhumuza, nûr

II. ÇINSABÂH

Gecede saklanırken her türlü vebâl, günâh
Arınır kirlerinden ardına doğan sabâh

Her başlangıçta rahmet, bitişte merhâmet var
Yeni bir gün başlarken ellerimize doğar

Tüm börtü böcek, kuşlar... Kısacası mahlûkât
Bu anda gerçek; çünkü sonsuzda gizli hilkât

Aydınlık kusru serer ortaya, âşikâre
Saklamakla yok olmaz, yoktur buna bir çâre

Karanlık kusru örter, gözlere perde çeker
Bir nevî körlük gibi insanı derde çeker

Gecede saklanırken her türlü vebâl, günâh
Arınır kirlerinden ardına doğan sabâh

III. DUÂ

Bir huşû kaplar rûhu, sanki sıyrılır ben’den
Uzanırken semâya duâya kalkan eller

Durmadan hafiflerken belki uçar bedenden
Bambaşka bir şekilde zamana sarkan eller

Avuçlarına sinsin, sinsin avuçlarına
Duâların izleri; ins’in avuçlarına

İnsin avuçlarına duâların izleri
Günahkâr gecelerin çürüyecek dizleri

Sonsuz huzûr bulayım binbir renkli desenden
Sabâh vakti öleyim, rahmete bakan eller

Sabâhın kuytusunda haber alayım senden
Uzanırken semâya duâya kalkan eller

Önder Kurt

büyükdoğu"






Günümüzün yozlaşan değer anlayışı karşısında örselenen, yılgın, yorgun ruhun tatlı bir meltemle dinginliğe erişmesi gibi...Beyitler keşke Aruzla yazılsaydı diyesim geldi birden! Yakışırdı bu maneviyâtın derin sularında akarak iz bırakan o muhteşem söylemleri Aruz ile tahayyül ettikçe, bir başka aktı içime huzurun doğudan esen yeli...

Teşekkürler...Kutlarım güzel dost... Kutlarım naif , derin kaleminizi; saygı ve dostlukla...