“ SENİ GÖMDÜĞÜM MEZAR!.. ”

Başına ne bir kap su ne de çiçek bıraktım..
Kurda, kuşa emanet seni gömdüğüm mezar;
Tebessüm makamında daha dünkü çıraktım;
Tükendi senden sonra ızdırap azar azar;
Kurda, kuşa emanet seni gömdüğüm mezar;

Mezar taşın som kahır üstünde adın yazan…
Açtığın yaralardan bana kalan hikaye;
Gözyaşın mı yoksa o yağmur sonrası sızan;
Nedir kastın canıma nedir sendeki gaye;
Açtığın yaralardan bana kalan hikaye…

Bu şehrin uzağında kimsesizler diyarı;
Kuş uçmaz kervan geçmez son mekanın sahibi;
Bölüştük payımıza düşeni yarı yarı;
Göründü en sonunda dünyanın delik dibi;
Kuş uçmaz kervan geçmez son mekanın sahibi…

Gelmez diye üzülme kırk yılda bir gelirim…
Birde baktın habersiz gelmiş kapı komşusu;
Çektiğim her ne varsa sanma senden bilirim;
Çıkmaya mecalim yok dikleşen bu yokuşu;
Birde baktın habersiz gelmiş kapı komşusu…

Hadi şimdi hoşçakal kalabilirsen eğer
Azılı nefeslerim günden güne sıklaştı;
Sensizlik sevdamızın yetimiymiş meğer;
Gölgeler tutuklandı tüm sesler boğuklaştı;
Azılı nefeslerim günden güne sıklaştı…

Ali ALTINLI – 10/08/2012
Saat: 00:24

Ali ALTINLI "




Her gün her saat saksıda özenle yeşertilen çiçek (sevgili) şimdi susuz bırakılarak ölüme terkedilmiş...

Her gün bir demet yasemenle güne gözlerini açan sevgili, şimdi ne yasemen ne seveniyle mis kokulu şafakları karşılayamayacak...

Sevginin, sevenin kadrini bilmeyen sevgiliye bundan daha büyük öfke, daha büyük ceza olabilir mi? Yürek sancılarıyla yapayalnız bırakılmak...Ve sevda çöplüğünde köhne bir kuytuya gömülmek...Kırkyılda bir ziyaretle ruhuna Fatiha okumak...

Ben bu tatlı sert, ilenişle , sitayişle dolu Koşma' lara bitiyorum Ali Bey' in kaleminde! Nereden bulur, nasıl buluşturur, sözcükleri, söylemleri nasıl kurgular bu kadar muhteşemlikle, ah bir anlayabilsem!

Özellikle hece şiirinde okuru heyecanlandırmayan, sürükleyerek finale değin okutmayan, bellekte, yürekte farklı tadıyla, çizgisiyle, derinliğiyle iz bırakmayan şiirleri içim geçerek okuyup bırakmaktayım. Oysa ki bazı hece şairlerimiz var ki; kendini aşmış, her şiirinde heyecenı, tempoyu düşürmeksizin okuru içeriğindeki duygu ve düşün renklerine bulandırmış ve tamamıyla kendi özgün çizgisini, tarzını yaratmış bir kimlik kazanmışlardır yazdıkları her eserle.

Şiirin sayısal ve biçimsel olarak doğru ölçeklerde yazılmış olması o şiirin "iyi" ya da "en iyi" olmasına yetmemekte. Şiirin ruhu olmalı, dipdiri...Ve o ruh okura sirayet etmeli birebir! Alıp götürmeli, sarsmalı, düşündürmeli, duygulandırmalı o dakika!

Bilmem anlatabildim mi?

Meselâ, ben asla bir Ali ALTINLI olmam/olamam! Çünkü o, özgün bir çizgi, kimlik, tarz ve ses olmuştur kendi yarattığı çizgisinde, şiir anlayışında. Ben ne yaparsam yapayım, asla o' nun sesine karışamam yazdığım dizelerle! Ama yüreğine, şiirin ruhuna bürünerek yüreğine karışabilirim ancak!


Etkileyici, duygu şelalesi muhteşem dörtlüklerin ayrıcalıklı kalemine saygı ve dostlukla...