“ Sessiz Çığlık(Fransız-Vıllanelle) ”

Soğuyan sessizliğin taş kesen efkârından
Çağa yanık türküler gönderiyor bir ağaç.
Sararan yaprakları düşer ahüzârından.

Sızı, en kılcal kökte; titrer aşkın nârından
'Çat! ' der kırılır buzlar, yuvarlanır, susar taç
Soğuyan sessizliğin taş kesen efkârından.

Su yeşili dualar, ipincecik zarından
Çak kibriti yanında, bak saate söyle kaç?
Sararan yaprakları düşer ahüzârından.

Yürür kuytu ormana, kınalı el ârından
Aybüken gecelerden dökülüverir bakraç
Soğuyan sessizliğin taş kesen efkârından.

Tembelleşen çiftçinin tavladaki zarından
Düşeş atar yek gelir, vurur takvime kırbaç;
Sararan yaprakları düşer ahüzârından.

Çıngıraklı kahkaha, yüce dağın karından
Umuda ney çalanda zikreder döner topaç
Soğuyan sessizliğin taş kesen efkârından
Sararan yaprakları düşer ahüzârından.

Mustafa CEYLAN




-----------------------------
VILLANELLE:

'Fransız kökenli şiir 19 mısradan teşekkül etmektedir. İlk 15 mısra üçlükleri oluşturmakta, son dört mısra ise son dörtlüğü oluşturmaktadır. Birinci mısra, 6, 12 ve 18. mısra ile nakarat yapmaktadır. Üçüncü mısra ise 9, 15 ve 19. mısra ile aynıdır. Kafiye düzeni: A1bA2, abA1, abA2, abA1, abA2, abA1A2. Bir dans formu olmasına rağmen biz kendi şiir anlayışımıza uygun yazdık.' (Osman ÖCAL)



MustafaCeylan "







Öncelikle iyi niyetli, emek ve özveriyle dolu araştırmacı yaklaşımıyla farklı kültürlerin tekniğini irdeleyip gözlemleyerek şiire yeni soluklar, teknik ve bakış açıları kazandıran, değerli şair/öğretmen dostumuz, can ımız Sayın, Osman Öcal hocamıza;
Ve O' ndan aldığı güçle, bu tekniği kendi mahir kalemine uygulayarak, nitelikli şiire destek verip ivme kazandıran, Saygıdeğer Ceylan Hocamıza teşekkürlerimle, saygımla...


" Sessiz Çığlık! "...

Şiirin başlığı bile başlı başına bir ifade harikası. Başlıktan itibaren garip bir duygu derinliği gizemli bir sessizlikle ruhumuzu kuşatıyor. Ve biz bu sessizliğe ne çok şey sığdırıyor, ne çok çeşitlilikle kusuyoruz içimizdeki yükselen yığınları. Suskunlukla çoğalan çığlıklarda yatar hayatın efkârı gamı. Asıl bu çığlıklarla dil, neler söyler neler; sıkıştığı o karanlık tavan arasında!

Sızılı ağaç imgesiyle sızılı İNSAN ne güzel örtüştürülmüş. AŞK! Her canlının kendi doğasında farklı yaşadığı/yaşayabileceği derin duygu. Değerli hocamız ne kadar güzel, anlamlı ve vurgulu ifadelerle bu naif duyguyu dile getirmiş. Hem de çok zengin sözcük dağarcığıyla. Ayrıca, aşağıda kısaca alıntıladığım ve şiirin bütününde her üçlü dizenin ikinci mısraının başında ve sonunda yer alan sözcüklerin "tersyüz" edilerek farklı anlamlarda kullanılışı ilgimi çekti.

" Soğuyan sessizliğin taş kesen efkârından
Çağa yanık türküler gönderiyor bir ağaç.
Sararan yaprakları düşer ahüzârından.

Sızı, en kılcal kökte; titrer aşkın nârından
'Çat! ' der kırılır buzlar, yuvarlanır, susar taç
Soğuyan sessizliğin taş kesen efkârından.
... "


"Çağa yanık türküler gönderiyor bir ağaç. "

Çağa/Ağaç


" 'Çat! ' der kırılır buzlar, yuvarlanır, susar taç "

Çat/Taç

Ve sair...

Hem uyaklara olabildiğince özen göstereceksin, hem bu "tersyüz " özelliğiyle şiire farklı bir anlam ve ahenk katacaksın, hem de bütün bu özellikleri şiirin başından sonuna değin aynı akıcılıkla sürükleyerek muhafaza edeceksin!
Buna ustalık, buna mahir kalem denir...

Başlığıyla örtüşen bu anlamlı şiirin güçlü kalemini içtenlikle kutluyor, her dem saygı ve dostluk diyorum...