“ SEVDÂ MAKÂMI ”

Ben kul oldum senin gönül kapında
Eşiğini olsun hiç aşamadım.
Kapı tokmağında, gülün sapında
Ulaşmak istedim, ulaşamadım.

Zahmet mi, rahmet mi bunca çektiğim
Bilirim, zahmetsiz rahmet olmuyor.
Gönlümde kurudu sende ektiğim
Hasret girdabında ruhum dolmuyor.

İstedim, yolunda taşın olayım
Dikenli mekânda uyandım hergün.
Bastığın yerlerden sana varayım
Yarın da gelecek, gün olsa da dün.

Her sevdâ makamı dikenli güldür
Gülü seven dikenine katlanır...
Katlanmamak bil ki; âşığa zuldür
Bundan sonra yoldan yola atlanır.

Hep çile dokunur aşk tezgâhında
Çileye alışan zevk erbâbıdır.
Hüzzamdan okunur dost mihrabında
Meşkin yeri artık yâr hâbgâhıdır.

24.06.2012 Fatih-İST. Enver Özçağlayan

Aksakal"




Sevmek ne yüce, ne sıcacık bir duygu! Hele karşılığı olunca…
Tapınılan sevgilinin gönlüdür mabet… Eşiğine yüz sürebilmek ve ötesi…
O’ nun tutacağı, dokunacağı kapının tokmağı, kokladığı gülün sapı olabilmek, O’ na kavuşmak, O’ nun nefesine karışmak, ama…
Ah… Ah ki ah, sevilen! Vuslatı hayalledikçe bu ıraklık, bu hasretlik, bu eşiğindeki nöbetler hiç bitmeyecek; ıradıkça ırayacak…

Sevmek, uğruna ölmektir sevgilinin, vazgeçiştir kendinden, sevgilide var olmaktır! Bunun için çekilir çileler, bunun içindir emekler, ama…
Çilenin ödülü bereketle dönse de çekene; aşk’ ın ödülü de bereket mi acep? Bin bir umutla, bereketle ekilen sevda çiçekleri susuzluktan kururken; su verse biraz… Su versin ki; yeşersin, hasretin karanlık kuytularında boşalan ruhu sevenin!

Yolunda taş olup dokunmak, yüzüm sürmek ayağına… Belki vuslata yakın…
Ama her defasında dikenlere sarıldı da yılmadı seven; bugünün yarını da var diyerek, kavuşmayı umut etti sabırla!
Biliyor ki, sevda çekmekle çile kardeştir! Bundandır bülbülün gülüne sevdasından dikene –kanayarak- katlanışı!
Gerçek sevdaların terazideki ağırlığıdır çile ve sabır… Dönüşü olmayan bu yolun âşığı olgunlaştıran meyvesi çile ve sabır…
Her aşk’ ın hamurundaki en büyük maya,
Tezgâhında dokunan bezidir ÇİLE! Öyle ki; çile alır, çile satar aşk erbâbı …
Hüzzam makamında hüzünlü bir şarkı olup dile gelir umut bağlanılan dost…
Vuslata eremeyen fakat aşk’ ın çile dergâhında demlenerek olgunlaşan âşığın öğrendiği, öğreneceği her bir şey son noktasına gelmiş; sevenlerin, sevgilinin uyuduğu yerdedir…

Ah, Saygıdeğer usta ah! Bu kadar mı içten olur kaleminizde aşk’ ın çileli yolculuğu? Bir Segâh şarkı da benden olsun bülbülün güle yolculuğunda…

Sevdâ Makâmı' na sunulan en güzel sunu' nun değerli kalemine saygı ve dostlukla..

Kutlarım efendim…