“ TANRILI BİR DÜNYA ”



Tanrı’sız bir dünyayı kim, nerede kuracaktır,
Tanrı var oldukça dünya boşlukta duracaktır.

Madem açmışız gözü, tek Tanrı’lı bir dünyaya,
O İlâhi içselde sonsuza dek kalacaktır.

Tanrı’sız doğan çiçek, bir gün mutlak solacaktır,
Gök-kubbede bir Tanrı, birde dünya kalacaktır.

Tanrı’sız bir dünya ile, kafa bozup yoranlar,
Mahşer günü herhalde, layığını bulacaktır!..
Necati ÖZTURAÇ
24 Haz.1983-Sinop/Boyabat "





Rüzgâr savurduğu zaman, depremsi sarsıntılar... Başımız döndüğü zaman bir yere tutunma gereğini duyarız, destek diye.

İnsanoğlu sadece maddeden ibaret değil ki, her şeye düz mantıkla bakalım! Zira insan etten kemikten olduğu kadar duygularla da vardır, gerçektir. Duygular manevi alana girer. İçsel yanımızdır; beslenmesi, geliştirilmesi gereken… Geliştikçe insanlık paydamıza derinlik katar; hayata kattığımız derinlikle koşut…
İşte din bu bağlamda vardır; insanların manevi yanını beslemek ve hayatın her türlü zorluğu karşısında dirençli kılmak için. Elbette bu dirençlilik akıl, muhakeme yetisiyle birlikte hayata yansıtılır. Tek başına ne akıl ne de duygu… Her iki özellik de kendi alanında önemli ve vazgeçilmezdir. Aklıyla hayata bakmasını bilmeyen tek başına duygularla yaşama tutunmada zayıf kalır, savrulur. Çünkü insan gerçeği bu iki önemli işlevle anlam kazanır ve yaşam arenasında varlığını sürdürür. Akıl düşünür, irdeler, sorgular, sebep sonuçlarıyla hayatı ve bilime yönelir kendi ışığıyla. Duygu aklın ışığında ayrı bir pencere açarak hayata, güçlendirir yaşam bağlarını. Maneviyat bir değerler silsilesidir. Bunun içinde vicdan dediğimiz kişinin kendi özündeki tartı kadar, inanç bağlamında Tanrı-Allah kavramı da vardır.
Elbette her insan neye, ne kadar, ne şekilde neden inanıp inanmamakta özgürdür. Ancak inançsızlık kişinin hayat bağlarını zayıflatan, hayatın her türlü keşmekeşi karşısında kişiyi sağlıksız kılan bir boşluktur.
Kimi Tanrı der kimi Allah kimi Yaratan diyerek inanır, arar…
Ne fark eder ki… Hepsi de aynı kapıya açılan yürek çırpınışları, ileniş, dileniş, yakarış nidalarıyla kalben Tanrı’ ya yöneliş, öze dönüş ayinleridir.

Yalnız, bentlerdeki hece sayısı bazılarında “7+7=14 hece” bazılarında 8+7=15 hece veya “7+8=15” hece. Bu kısma bir daha bakılırsa iyi olur kanısındayım. En azından ben yanılmış olduğumu görürüm!
Tanrı’ yı, tek Tanrı’ lı dini anlayışı savunan söylemiyle sade, kendi içinde huzur verici ve düşündürücü bir şiir. Değerli şaire saygı ve dostlukla…