“ TIPKI SANA BENZİYOR ”
Söğüt gibi eğilir suya değen cemali
Ahunun nur yakışı tıpkı sana benziyor
Kaplamışken cenubu ve de şarkı şimali
Garbın soylu bakışı tıpkı sana benziyor


Kıskanır gözlerini arza düşen karanlık
Güneş özenir sana gamzen aşkıma tanık
Gerçekler uykudayken hayallerim uyanık
Yüreğimin nakışı tıpkı sana benziyor


Ateşe süzülürüm yorgun kelebek gibi
Pervanede uçuşan ümitsiz dilek gibi
İzlerken asumandan inersin melek gibi
Karanlığın akışı tıpkı sana benziyor


Bir yarin hasretinden, bin ömür oldu heder
O yar ki bakışları nice cihanlar eder
Aklımsa yüreğimin her an peşinden gider
Kalbin umut takışı tıpkı sana benziyor


Eserimiz ortada sevgimiz sanat bize
Direnirsek kör talih edemez inat bize
Zaman mekân üstüyüz gönül kâinat bize
Kavuşmanın yokuşu tıpkı sana benziyor





NOT:




Ne heceye sığdırdım ne de seni serbeste
Hep kifayetsizleşti kelimelerin teni
Tutturdum gidiyorum, dilim olmuş berceste
Geçip sendekini bir seyret bendeki seni...


//Sevgi Özlem Özcü //


GİZLİ ÖZNE "





Methiyenin böylesine can kurban! Sevgi, sevgiliye duyulan aşk ve sevgili bu kadar mı güzel methedilir? Sözcükler bir gizem, söylemler apayrı bir gizem… İçeriğiyle bir bütün kurgu ise güzellemenin alâsı…
Şiirde dili çok önemserim. Özellikle güzel Türkçe’ mizin doğru, anlaşılır ve yerinde ölçüsünce kullanımı…
Bir şiirinizde –yanılmıyorsam - aşkın bilimsel söylemini serdetmiştiniz bizlere. Bu şiirinizde de sevgiliye methiyenin bilimsel söylemi söz konusu. Neden bilimsel dedim? Sözcüklerin beynelmilel özelliği, derin anlamıyla özenli seçilişi ve elbette imgelerle teşbihler...
Bu şu demektir; geleceğin HECE Şiirinin Ece’ lerinden bir tanesi kesinlikle Sevgi Hanımdır!
Daha önceden de değinmiştim. Hece de teknik olarak doğru bir yapılanma olsa dahi, duygu ayağı samimi ve bilinçli kurgulanmamışsa, okur –ya da daha hassas bazı okurlar- şiirin içine girmek istese de şiir onu iter, sarmalamaz! Tabii ben, şiire isteksiz ve ön yargılı yaklaşarak okuyan okur kesiminden söz etmiyorum!
Kaldı ki bu durum serbest şiirde de geçerlidir. Sonuçta şiir, sadece kurgulanmış bir kandırmaca değil; insan denilen akıl kadar duygulardan ibaret beşerin etine kemiğine ve onu çevreleyen hayata da dokunabilmeli bir kıyısından!
Bu bağlamda değerlendirince şiirinizi, geleceğin ipeksi kalemlerinden biri olma gerçeğinizi ifade etmeliyim dürüstçe!
Küçük bir anımsatma ; “yar” Sözcüğü ile “yâr” sözcüğü arasındaki farktan dolayı; şiirde elbette sevgili anlamındaki yâr söz konusu olduğundan, buradaki imlâ işaretimizi yerine koyalım. Yazarken bu tür noktalamaları bazen unutuyoruz bazen de dalgınlıkla es geçiyoruz. Olabilir sorun değil, düzeltilir.

Final dörtlüğü uyumlu ve karşılıklı muhteşem bir sevginin paylaşımıyla; mıh gibi saplanıyor beynimize, yüreğimize, kalıcılığıyla…
“Eserimiz ortada sevgimiz sanat bize
Direnirsek kör talih edemez inat bize
Zaman mekân üstüyüz gönül kâinat bize
Kavuşmanın yokuşu tıpkı sana benziyor”
Her mısraındaki titiz sözcük seçimi, anlam derinliği, güzelleme, öğüt ve gizli telkiniyle final, muhteşem!
Ve en güzeli de;

Kendi özgün çizginizi yaratmakla birlikte; yine şiirin dayanağı olan en alta düşülen nottaki dörtlük! Ne güzel özetlemiş bütün duygularını kısaca, şair.
Değerli kaleme her dem sevgi ve dostlukla…