“ ÜÇ KAPILAR EFSÂNESİ(Gülce-Buluşma) ”

Deli gönül sokağında buz kesen rüzgârları
Seni arıyorum seni, neredesin ey Belkıs?
Mermerlerle nakışlanmış üç kapının üçüne
Seni soruyorum seni, neredesin ey Belkıs?

Side'de nar çatladı nar, Attalos'un sesine
Hasretini doldurmuşum omuzda heybesine
Toynakların süpürdüğü surların ötesine
Seni kuruyorum seni, neredesin ey Belkıs?

Tam kırk adet koca gemi demir atmış limana
Pırlantayla dolu içi, bunların hepsi sana
Hasret mührü ellerimde şu göğsümde sol yana
Seni vuruyorum seni, neredesin ey Belkıs?

Kan düştü efsânene
Bilmedim, bilemedim.
Ben hep seni sevdim Belkıs,
Ben hep seni sevdim;
Bir öykücük sevilmedim...

Haberin var mı bilmiyorum?
Yoksa, dinle
Anlatayım:

Uykusunda zafer takının gece sular uyumuş
Ve
Üç kapıdan üç güzel
Üç ceylan gözlü kaçmış
Üç yiğitle bir zaman...

....................Nice yiğit, nice hakan ve sultan
............."Ey Saba melikesi Belkıs nerdesin?"diye diye
..........Bal yeşili gözlerine
Benim gibi vurulmuş...
..........Roma, Selçuklu, Osmanlı
......Üç kapıda kurulmuş üç medeniyet
.................Ve geçip gitmişler durmaksızın
.......................Takvimler, peşlerinden savrulmuş.

Şimdi ben serçe yüreği
Şimdi ben boynu bükük mirasyedi
Gitti gideli Hazreti Süleyman
Gölgeni arıyorum
Muz tenli mermerlerde
Kral kızı, sevdiceğim, Belkıs'ım...
Üç vakittir üç kapıda
Eriyorum kısım kısım
Türkünü çığırıyorum :

Akdeniz'in yüreğinde cümbüşlü bir aynadan
Kahkahanı işitirim damarda kan kaynatan
Düşlerimde asırlardır bilmeden zaman, mekân
Seni sarıyorum seni, neredesin ey Belkıs?

Hadrianus teslim oldu yaslandı dizlerime
Portakal kokulu sevdan düştü gündüzlerime
Bel ki de açılır diye kör olan gözlerime
Seni sürüyorum seni, neredesin ey Belkıs?

Mustafa CEYLAN

MustafaCeylan "





Tarihi, motifleriyle göz kamaştıran bir gergef gibi işleyen ve işlediği tarihi günümüze, zamana taşıyan bu değerli kaleme ne desem azdır!

Serbest dizelerle hece vezninin bir arada, aynı şiirde buluştuğu “Gülce Buluşma” nazım türüyle yazılmış ve muazzam kurgusuyla bir solukta okunan bu surlarından, burçlarından tarih akan, aşk, sevda akan… Masalsı söylemlerin derinliğinde giz olmuş tutkularla özlem yatan ve okurken diri devinimlerle beni sürükleyerek etime kemiğime bürünen ve ruhunu ruhuma giydiren; emek ve sabırla birlikte bilgi isteyen sanat eserinin bütününe alkıştan başka bir diyeceğim olamaz!

Hece ile yazılmış kısımlarda “8+7 “ gibi zor ve uzun mısralarla şair; teorikte ve pratikte kaleminin maharetini sergilemiş serbestlerle biçimlendirdiği görsel şölen ile… Ve kendi iç kafiyeleriyle serbestler... Ve “Belkıs” a seslenişlerle öykülendirişi…

Bilinen Koşma kafiye örgüsü mevcut şiirde.


1)……….a)rüzgârları
……….b) arıyorum…
……….c)üçüne
……….b)soruyorum…

2)……….d)sesine
………..d)heybesine
………..d)ötesine
……….b)kuruyorum…

3)……….e)limana
……….e)sana
……….e)yana
………..b)vuruyorum…

4)……….f)aynadan
……….f)kaynatan
……….f)mekân
……….b)sarıyorum…

5)……….g)dizlerime
………..g)gündüzlerime
………..g)gözlerime
………..b)sürüyorum…


İlk dörtlükte a/b/c/b şeklinde kafiyeleşirken, diğer dörtlüklerde “d/d/d/b” dizilişi ile pekiştirmiş örgüyü. Serbest kısımlarda ses ahenkleri ve iç kafiye oyunlarıyla şiir, su gibi okunmakta ve kolay anlaşılmakta…

Nidalardaki diri vurgular, içtenlik, tarihe dönüşlerle okur ruhunda yaratılan o mistik ortam ve özellikle de anlatım… Anlatımdaki duru akıcılıkla geçişlerdeki bağlantılar şiiri doruklara taşıyan püf noktaları. Ve tabii ki, hemen hemen birçoğunu –doğru yer ve kıvamda- kullandığı söz sanatlarının bilinçli bir yerleştirme ile dizelere ve mısralara nakışlanışı!

Teşbih, istiare, teşhis, Hüsn-i Ta’ lil, Mübalağa, Telmih, Tariz, Tekrir, Leff Üneşr, İstifham, Nida, Aliterasyon gibi birçok söz sanatı ustaca kullanılmış…

Öyle ki; Üç Kapılar’ a gidesim geldi gecenin bu saatinde! Şiirin gücü, yarattığı o tılsımlı atmosferle…

Ve gittim de!Beklettim yorumu ertesi güne...

Şiiri okuduktan sonra beni içine çeken gizemiyle, gittim doğruca Üç Kapılar’ a. Yolun karşı tarafından seyrettim ve karşıya geçtim; Üç Kapılar’ ın olduğu noktaya.

Epeyce bir gözlemlemeden sonra tamamıyla şiirin içine girip, odaklandım efsâneye. O resim oluştu gözbebeklerimde! Sanki duyuyordum o sesi! Şairin Belkıs’ a seslenişini… Ve ellerini uzatmış; “ tut! Tut ellerimi, hadi gel!” Diyen şairin seslenişini…

Sanki karşı karşıya gelmişler ama arada görünmez bir engel var Belkıs’ ın gelişine! Uzatsa, tutacak elini şair!
İşte öylesine bir etkilenme, öyle bir çekim… Bu etki alanını yaratan elbette efsânenin kendisi kadar, ona ruh veren, lezzetiyle okunur kılan şairin kendisidir!

Bir Mustafa Ceylan klasiği…

Bilge kaleme -edebiyata, şiire nitelikli ve kalıcı katkılarıyla- teşekkür ediyorum!

Saygı ve dostlukla…