“ Yas Meridyeni ”


Yas meridyeni başımda bulutlar
sol yanımda bir dürtü
beyaz huzurdu bardağımdaki rakı
düşmeseydi aklıma o türkü...




içime akan ırmaklar kurudu
sen çıkalı babamın hayatından
gözlerimse kalbime küs
boğuldukça yağmurlarından


klasik ayrılık filmi ahvâlim
içim erimeye hazır mum
bir kıvılcım yeterdi oysa
kapmasaydı ansızın seni korkum



manası bozuk bir söz dudaklarımda
şeytana hayıflanırken kıyam/et öncesi
bozuk hüsran gaydası babam
acılar yarı arabesk plakta


yaralı yürek korosu dedik
düş sokağı nüfus artırdıkça
kalabalıklar geceden korkarken
yalnızlar karanlıkla âşk’ta



esmer düşüncelerimi topluyor
cami avlusundaki o güvercin
Azrail gelse korkmazdım oysa
tutuyor olsaydı ellerini ellerim



değirmenlerimin suyu yorgun
esrik bir firak dimağımda
yokluğun ölümüme ferman
gör artık vazgeçtim yarınlarımdan



yine bağrından kopacak bir şiirin ölüm
ürkecek güvercinler yine
öyle kısaldı ki cümlelerim
biletini kesiyorum hayatın kinimle



tenim toprağını özledi
ruhum yolunda avare
hazırla kefenimi/ sana geliyorum
rengi mavi olsun anne...



annemiözlerken...

Nar-ı Çiçek "




“tenim toprağını özledi
ruhum yolunda avare
hazırla kefenimi/ sana geliyorum
rengi mavi olsun anne... “




Yaslı yüreğin bulutları da yaslı olur elbette!..


Sevgili Nâr-ı Çiçek;
Ölüm her fâni için mutlak tadılacak bir gerçek, bir sondur; yaşamın diriliği, devamı için. Ancak, vadesiz, genç, beklenmedik ölümlerdir ölümü dayanılmaz kılan, bir karabasan gibi hayalimize oturtan… Hele ki bir annenin, babanın, evladın ölümü!
Genelde anne evin dirliği, birliği, toparlayan kaynaştıranıdır. Eğer ki çok genç evlatlar da bırakmışsa geride… Yeri doldurulmaz bir boşluk hissi bütün hayatı boyunca kırık duygularla taşınıyor evladın yaşamında.
Sevgili Nâr-ı Çiçek’ iğimizin de böyle bir duygu girdabında bocaladığı, içindeki o boşluğa yenilmeme çabası gösterdi anlaşılmakta. Ki, doğaldır da! Belki de bu yoğun duygu kırıkları, kırıntılarıdır o’ nun kalemini bu derece güçlü, varsıl ve farkındalıklı kılan! Kim bilir…
Ben yine de bu vesileyle başsağlığı, sabır ve metanet dilerken, genç ve sevecen kardeşimize;
Teninin toprağı değil, anne kokusuyla yaşamı özlemesini, yaşama sımsıkı bağlarla tutunarak asıl bu şekilde anneye sevgini dillendirmesini öneririm! Ruh, asla göçüp giden bir sevgilinin(annenin) ardından esrik, sarhoş, bomboş kalmamalı; kefene hazırlıkla, istekle işin kolayına sapılmamalı! Asıl o zaman anneye kötülük edilir, anne ile birlikte Yaratan’ a…
Zira sonlu yaşamda Allah’ ın verdiği canı yine o’nun alacağı ana değin o canı yaşatmakla mükellefiz!
Sevgili Nâr-ı Çiçek’ im;

Dizeleriniz doğaçlama ve kendi akışı içinde akan bir duygu ırmağı gibi özüme aktı, duygulandırdı elbette beni de! Siz, bu duygu yoğunluğu ile yazmaya, üretmeye, şiirlerinizle anneye sevginizi, hayırlı evlatlığınızı ve bu bağlamda bizleri şiire doyurarak, özgün kaleminizi ışıldatmaya devam ediniz işleyen demir gibi!
Sevecen, naif, dost yüreğinizden sevgiyle öperek, bir kez daha Allah’ tan sabırlar diliyorum…