“ YOBAZ SÜRÜSÜ ”
Yüreği karalı ağzı salyalı,
Neden yaktın yazar, çizer aydını,
Tarih de evvelin zaten zanlıydı,
Pir Sultanı asan yobaz sürüsü.

Kerbela çölünde Ehlibeytimi,
Peygamber torunu gönül gülümü,
Muaviye, Yezit canlara kıydı,
Ehlibeyte kıyan yobaz sürüsü.

Fetvayı kim verdi inancın nedir,
Asırlardır süren bu nasıl kindir,
Aklın gelişmemiş kuş beyinlidir,
Katillere Hz der yobaz sürüsü.

En son marifetin kanlı Sivas da,
Otuz yedi canı yakıp ataşla,
Sokak da anırıp tamtam dansıyla,
Aydınları yaktın yobaz sürüsü.

Şeytanı bir yer de aramayınız,
Her gün çevrenizde darda canınız,
Sinsice planlar yapar biliniz,
Aramızda gezer yobaz sürüsü.

Bektaş bu davayı bırak divana,
İnsan olan kıymaz insan olana,
Bizde şirk koşulmaz Hakk yaradana,
Be nursuz suratsız yobaz sürüsü.

Bekir yavuz
1.Temmuz.2010.Çarşamba
Beyoğlu. İstanbul


Kerbela, Çorum, Maraş, Sivas da insanları
Katledenleri lanetliyor, hayatını yitiren canları
rahmetle anıyorum.



bektaşbey "




Her iki olayda insanlık ayıbı, utanç verici, vicdanları kanatıcı vahim bir olaydır. Birisi, bağnazlığına dini alet eden kara cübbeli yobaz kesimin türlü gerekçeleri dayanak yaparak ve devletin başkentinin burnunun dibinde vukuu buluyor ve devlet de, kendi kendisini inandırdığı basit ve hiç bir ele alınacak yanı olmayan gerekçelerle - suça karşı inanılmaz bir laçkalıkla- seyirci kalıyor, müdahale etmiyor! Bu devletin siyaset uğruna nelerden vazgeçebildiğinin, vatandaşları arasında ne kadar ayrımsız, adil (!) olduğunun hatta yakılan o insanların atalarının da çabasıyla, el birliğiyle kazanılan cumhuriyet değerlerini uçurumun kenarına koyabildiğinin işaretidir! Planlı ve bilinçli yapılan bu insanlık ayıbının aktörleri ne yazık ki yine devlet tarafından korundu kollandı! Vicdanlar sustu, akıl tutuldu! Bu bir inanç terörüdür!
Akabinde üç günlük bir ara ile bunu fırsat bilen diğer illegal siyasi terör örgütü PKK. Yine bir diğer coğrafyamızın kimseye zararı ziyanı olmayan masum halkını katlederek bir nevi KERBELÂ göndermesi yaptı, durumdan vaziyet çıkararak kendi pis çıkarlarına alet ettiler; olayı bambaşka yerlere sürüklemek, kardeşi kardeşe düşürerek kardeşkanıyla b ir yerlere gelmek, bir şeyler elde etmek, kargaşa ortamı yaratarak iç savaşa zemin hazırlamak istediler.
Birinci olay devlete rağmen yapıldı. Devlet eliyle seyredilerek korunup kollandı; sahne ardındakilerle sahne önündekiler bilinmesine rağmen! İkinci olayda ise, akıl tutulmasına yakalanan, vicdanı susan devletin bu acizliğinden yararlanmak isteyen bir diğer vahşet örneği terör örgütünün, daha beter ve beklenmedik bir vahşetle sahne çıkarak fırsatçılık yaptığı olaydır. Ve her iki olay da göstermiştir ki; devletin tarafı olmaz / olmamalı da! Devlet, kendi düşünce yörüngesi içinde de olsa suçu, suçluyu koruyup kollayamaz, örtbas edemez! Böyle olursa birileri kalkar cesaret alır ve Başbağlar katliamı ile misilleme yaparak; alakasız ve canı yanmış bir inanç kesimini diğer bir inanç kesimi ile ilişkilendirip karşı karşıya getirir, tahrik ederek biler, ikiliğin önünü açar! Böyle bir ikiliğin kimseye hayrı olmaz. Bilhassa ülkemiz kaybeder, insanımız, insanlık kaybeder! İşte asıl tehlike de budur; toplum şüphe ve ikircemelerle örselenir, bilenir, bölünür! Peki, bu mu istenen? Elbette terörün ve bağnaz zihniyetin istediği, beklediği tam da bu!

Ve bugüne gelindi! Bugün MADIMAK' a karşı BAŞBAĞLAR' ı kısas gibi göstermek son derece yanlış! Her iki olayda vahşet örneği, sorumsuzluk örneği, acizlik örneği, ayrımcı ve bu toplumun barış içinde yaşamasından hoşnut olmayanların kolaylıkla elini kana bulayabildiğinin örneği.

Her iki olayda da devlet değil; akli selim, sağduyu sahibi ve gerçekten kardeşçe yaşamı isteyen (her düşünce ve inançtan) Türk Halkı kazançlı çıktı, ciğeri kanayarak.., Bir tek bu güzel insanlarımız doğru ve düzgün bir duruş sergileyerek kışkırtmalara, tahrik ve dedikodulara kapılmadı, değişmedi barıştan ve kardeşlikten yana tavrında, siyasi ve inanç tellallarının, terörün tuzağına düşmedi, buna fırsat vermedi! Ama bağrı yandı, insanlık adına utandı! Bu topraklarda bin yıldır çeşitli medeniyetlere beşiklik etmiş bir halkın başını eğdiler MARAŞ' la, ÇORUM' la, SİVAS MADIMAK' la ve Erzincan BAŞBAĞLAR ve daha niceleriyle!


Her ne ad ve gerekçe altında olursa olsun; lanetimiz, bu tür vahşetleri yapanlara ve yaptıranlarla seyirci kalanlara!

Sosyal Devlet olmanın ağır sorumluluğu, bütün vatandaşlarına aynı mesafeden işleyen/işlemesi gereken değişmez kuralları, olmazsa olmazları vardır.
Toplum ve devlet olarak bu yaşanan vahim olaylardan dersler çıkaralım, farklı inanç ve düşünce sahibi her vatandaşımızın bu topraklarda barış, huzur ve kardeşlik içinde yaşama ve yaşatma hakkına sahip olduğunu unutmayalım! Sorumlu ve duyarlı davranarak fırsat vermeyelim orta çağ zihniyetiyle beyni bulanmış bu tür gözü dönmüşlere!


Aynı YARATAN' ın Yaratılanları olarak farklı yol ve yöntemlerle, farklı inanç ritüelleriyle yine aynı YARATAN' a yani yüce ALLAH' a (cc) ellerimizi kaldırıp dua ediyoruz, sitem ya da şükranlarımızı duyuruyoruz, O' na kavuşmak, O' nun iyi bir kulu olmak için çabalıyoruz. O değil miydi kâinatın sahibi, O değil miydi türlü renk ve çeşitlerde canlıları, otu böceği yaratan? Peki; kim kimi ne ile nasıl kandırarak -zorbalıkla, vahşetle, Hakk' a karşı gelerek- güç sahibi olmaya çalışıyor? Hani, O değil miydi her şeyi gören, duyan, bilen? O halde, kendi içindeki şeytana kapılan böylesi insanların başka şeytan' lar yaratmasına neden seyirci kalalım ki?
Yıkmak çok kolay, nefret de...Ama yapmak, inşaa etmek ve sevmek!..


Unutmayalım ki, Hz. Mevlâna, Pîr Hacı Bektaş, Yunus Emre ile Mustafa Kemal ATATÜRK ve sevgi ve kardeşliğin, dostluğun mimarı daha nice ulu şahsiyetler bu topraklardan, bizim bağrımızdan çıktı; yine bağrımızdan çıkarak yeşeren zehirli bir kaç yaban otu gibi!
Bu zulmü, bu zulmün müsebbiplerini nefretle, lanetle kınarken; bir kez daha rahmet ve utançla anıyorum vahşete kurban giden insanlarımızı ve aziz ruhları önünde saygıyla eğiliyorum!

Dilerim, bir daha yaşanmasın Madımak' lar, Başbağlar ve niceleri...
Bu vesileyle gündem yaratan değerli kalem dostumuza teşekkürlerimle, saygı ve dostlukla…