“ YOLLAR ”

Ne umduk hayattan, ne verdi bize
Bir bahçe çiçekten gül deremedik
Seherler karanlık getirdi ize,
Düz yollar içinde iz süremedik.

Böyle vurdu bize mevsim meltemi
Bahçeyi savurdu, bağı kuruttu
Karaya oturdu sonunda gemi
Tüm dost bildiklerim ahdi unuttu.

Umudu kaptırdık bir sinsi âha
Yollar, yol içinde yolları çizdi
Rûhum uzandıkça heran Allah'a
Yıllar, yolumuza hep elem dizdi.

Sanma ağaracak bahtın karası
Bayramlarda dahi dinmez acımız
Günbegün uzuyor yolun arası
Ezelden ebede bizim sancımız.

18.11.2010
Fatih-İST. Enver Özçağlayan

Aksakal"



Ne garip! Mısralar içimde devinip durdu dirice. Ve ayrılığın, yolla yolculuğun iç burkan hüzünbaz duyguları... Hele bir de muhteşem Ney taksimiyle mısralara ses olan ses!

Kutlarım güne düşen dizelerin naif kalemini.