“ ZAFERE DOĞRU (Gülce - Buluşma) ”


Sıcak bir yaz günüydü vakit sabahın beşi
Ufukta bir kızıllık toza benzer bir duman
Yepyeni bir şan ile doğdu Türk’ün güneşi
Bir el hedef gösterip ileri dediği an


Fışkırdı alevler namlulardan
Top sesleri ile sarsıldı dağlar
Kan gölüne döndü yemyeşil bağlar
Kulakları tırmaladı sesler
Dan dan dan.......


Türk gücünü unutan kapımıza dayandı
İçin için kaynarken o hasta adam sandı
Kurtuluş meşalesi Dumlupınar’da yandı
Tarihlere yazıldı ATA’dan ulu ferman

Yer, gök susunca birden Akdeniz duydu sesi
Gafiller duyup kaçtı iman dolu nefesi
İşte böyle başladı zaferin arifesi
Dünya bir kere daha dedi; “Türk Gücü yaman”


Meclisimiz toplandı
“Gazilik ve Mareşallik “ unvanı verdi elan
Atamıza, ardından dedi ki; “Durma! Davran!”
Milletin meclisinden böyle bir şevki alan
Mavi gözlü, sarı saçlı Anadolu bozkurdu
Eli kolu bağlayıp çaresiz durur muydu
Topladı kurmayları
Serildi haritalar
Taktikler belirlenip çizildi tüm hedefler
Belliydi ki Ata’mla olacaktı son akın
Güneş doğmak üzere Şafak atması yakın


Koştu, zafere doğru kahraman yiğit erler
“Bu erler asırlarca çok destan yazdı ,” derler
Vatan size minnettar, ey isimsiz askerler
Cennetlik güllerimiz, size dar gelir zaman

Kocatepe’nin yolu İzmir’e doğru gitti
Dokuz eylül gününde bu yol denizde bitti
“Hedefiniz Akdeniz” emri askere yetti
Takati biten düşman Türk’ten diledi aman


Asla diz çökmeyecek, yılmayacak
Üç beş zağar karşısında koca çınar
Orduların başında Mustafa Kemal Paşa
Ankara’dan gelmişti
Cepheye koşa koşa
Zafer böyle gelmişti ağustosun otuzunda
Gülmüştü Dumlupınar


NİLÜFER SARP_________29.AĞUSTOS.2012



NİLMAVİSİ "




Öncelikle Gülce Buluşma tarzında şiir yazan koca yüreğe teşekkürlerim ve günün önemine vurguyla nakış nakış dizilen mısralara...

Bir kez daha kutlarken zaferimizi; zafere giden yolda can veren yüce milletimizin bağrında yediveren gülü gibi çoğalarak ölümsüz kılınan şehitlerimize, yiten vatan evlatlarımıza, Allah' tan rahmet dileyerek; aziz hatıraları önünde saygıyla, sevgiyle, minnetle eğiliyorum! Ve yine diliyorum ki, Allah bir daha yaşatmasın o kara günleri!

Gelelim Neden “Gülce Buluşma” tarzına...

Bilindiği gibi genelde Gülce, Hece şiirini temel alan bir anlayışın ürünüdür. Özelde ise, Gülce Buluşma ise; Hece mısraları ile serbest dizelerin aynı şiirde buluşturulması…

Şiir yazarken bazen hecenin kısıtlı kalıbı, ölçüsü anlatmak istediğimizi anlatmaya yeterli gelmez; ruhumuzda taşan duygu ve düşünceleri çok daha rahat ve geniş çaplı bir söylemle mısralara aktarmak isteriz, ama… İşte, serbest ve hece vezninin aynı şiirde buluşarak şiire daha derin, daha özgür bir anlatım katışı bundan. Gülce' nin yine heceyi temel alarak diğer türlerdeki etkinliği de buna benzer bir anlayışla şiirin gelişmesine, farklı biçim ve anlatımlarla zenginleşmesine katkı sağlar. Keza Aruz için de benzer söylemler geçerli.

Elbette bu demek değil ki serbest derken, nesir gibi dümdüz ve şiiri şiir yapan unsurlardan uzak bir yığılma ile kelimeler alt alta getirilerek şiir diye sunulsun! Hayır...


Bu bağlamda, önyargıları aşarak ilk kez Gülce denemeleri içerisinde olan değerli kalem dostumuz Nilüfer Hanımın -alt yapısının heceden teşekkül oluşu dolayısıyla- bu çalışmasında hiç bir şekilde zorlanmadığını görmekteyiz!

Kendilerine özümden binlerce teşekkürle, başarılı çalışmalarının devamını diliyorum!

Saygı ve dostlukla...