30.12.2007 20:03:10

2007'ye:Ancak Varırsın!

Mustafa Ceylan


ANCAK VARIRSIN !

-insafsız 2007’ ye…



2007 işte gidiyorsun. Gelirken gideceğini de biliyordun. Sanki hiç gitmeyecek gibiydin. Son günlerinde bile saat saat tırnaklarınla canımıza dokunmaya devam ediyorsun. Kahpe, kalleş bir terör örgütü olan PKK’ nın kent eşkiyalarıyla kundaklama eylemlerine başladın. Dağdaki şerefsizlerin uzantılarıyla, şehirlerimizi korku girdabında tutmaya çalışıyorsun.



Bir an önce gitmeni istiyorum senin. Varsın yaşlanayım. Varsın bir yıl daha kocayayım. Ama sen, sen acı, zulüm, ölüm yağdıran 2007, senin daha fazla beklemeni istemiyorum. Kapı aralandı, bekleme, hadi dışarı! Marş ! Marş!



50’yi çoktaaan geçen ömür trenimizde, hiçbir yılın bu kadar çabuk gitmesini istememiştim. Biliyor musun, her giden yılın çoğu bende garip bir burukluk, iç acısı-sızısı doğurmuştu. Giden yılların hüznüyle gelen yıla pek güleryüzle merhaba diyememiştim. Evet, o yılların içinde de benden çoğu şeyi alıp götüren, yüreğimi yakan takvim yaprakları da olmuştu. Katıla katıla gülememiştim, acılar denizinde yüzdüğüm zamanlar çok olmuştu. Olmuştu da, gene 2007’ ye içerlediğim, öfkelendiğim kadar hiçbir yıla öfkelenmemiştim.



Seni istemeyişim, sana bir an evvel “Defolll! Marş ! Marş!” deyişimin sebebi; ne sende yapılan genel seçimler, umudumun suya düşüşleri, geçim sıkıntısı ile inleyişlerim, aile bireylerimin çektiği ıstıraplar asla değil.



Seni istemeyişimin sebebi, senin daha ilk birkaç ayında bana bundan sonraki hayatımda yanımda-canımda taşıyacağım “şeker” hastalığını vermiş olman da değil. Türk hekimlerinin ilaçlarıyla gün be gün o hediyen olan “şeker hanımla” mücadelemiz devam ediyor, sen kına yak bir yerlerine e mi?



Artan işsizlik ve iş bulamayan evlatlarım; iş bulamadı diye bozulan moral dengeleri ve o yüzle çektiğim zulüm dolu acılar da değil. Zaten biliyordum ve tahmin ediyordum, çocuklarımın onca tahsiline ve diplomalarına rağmen işsiz kalacaklarını. Senin onlara iş bulmak gibi bir iyilik yapacağını ummuyordum ki…



Emekli olmama rağmen, mesleğimi-diplomamı- tecrübemi kullanarak bu yaştan sonra ikinci bir işte çalışmak zorundaydım ve bu iş’ ten elde ettiğim aylık maaşlarımın yüzde yetmişine yakınının Banka Kredi Kartlarının faizine gitmesi de değil, sana “çabucak terk et burayı” deyişim, “defol” deyişimin sebebi.



Dost bildiklerimin bana ihanet etmeleri, sırtımdan yediğim bıçaklar, kalleşlikler, iftiralar, yalan, dolan, vurgun, şair yüreğimin anlaşılmayışı, sevdiğim sandıklarımın meğer beni hiç sevmedikleri, benim sağladığım ve onlara sunduğum imkanlar nisbetinde dost kalışları, o imkanların bitişiyle birdenbire karşıma geçişleri de değil sana defol deyişimin sebebi.



CHP gibi kendine de muhalif olan bir siyasal partinin ufuksuzluk-çapsızlık-kin-öfke-klik-çekişmelerin fırtınasıyla Cumhurbaşkanlığı konusunda ülkeme ve bana kaybettirdiği zaman, o zamanlar da yapılamayanlar, israf ekonomisi, boş politika, sürüp giden anlamsız bulduğum türban meselesi, din tacirlerinin kraldan fazla kralcı kesilip, yalakaların din adına okullarda ve bazı kamu alanlarında sergiledikleri şaklabanlıklarla işgal edilen gündem de değil sana “Marş ! Marş!” deyişimin sebebi.



Nasıl oluyorsa İmralı’da ki bebek katilinin mesajlarının medyada yer alışının ardından, ülkemin her kasabasına gelen şehit tabutlarıyla ağlattın, inlettin bizi 2007… Evet sana git deyişimin sebeplerinden birisi de bu.

Fakaattt;

Sana “Daha ne duruyorsun? Defol!” deyişimin asıl sebebini merak ediyorsun değil mi?

Bak 2007! İyi dinle, işit, duy beni!

Bir insanın kaybettiği her şeyi bir şekilde bulabileceğini sanıyorum.

Evet sen bize, bana çok kayıplar verdin. Bunu benden iyi biliyorsun, bal gibi hem de…

Kaybettiklerimin çoğunu bulabilir vaya yerine yenisini, muadilini koyabilirim. Ama birisi var ki asla benzerini bulamam, yerini hiçbir şey dolduramaz….

Sen 2007,

Benden, bizden, can Ana’mı, benimle beraber 5 evladı doğurup büyüten ve hayata hazırlayan, canım, her şeyim annemi alıp gittin…

Bu yüzden seni hiç mi hiç sevmedim, sevmeyeceğim de 2007!

Defollllll!!!!!

Ancak varırsın!

Ancak varırsın!