25.01.2008 03:57:53

25 Ocak, Yaş 56

Mustafa Ceylan




25 Ocak , Yaş 56



25 Ocak 1952’ de merhaba demişim dünyaya. O günden bu güne tam 56 koca yıl geçmiş. Böyle bir günde siz dostlarıma neyi, nasıl söyleyeceğimi düşünüyorum. Üstümüzden akıp geçen 672 ay’lık zaman diliminin hangi diliminden bahsetsem bilemiyorum.

Çocukluk, gençlik ve yaşamakta olduğumuz, isim vermekte zorlandığımız bu dönem dahil, bütün dönemlerin hangi penceresinden hangi manzarayı aktarayım ki size?



Bir misafirhane olan dünyaya geldik gidiyoruz işte. Bugün 3 evlat babası, 3 torun dedesi emekli sade bir vatandaşım. Bugünden geriye filmi sarabilmenin imkanı olsa, hangi noktada biraz daha fazla durmasını isterim ki? Akıl defterimde acılar ve hüzünlerin derin tekerlek izleri var da, neşeler ve mutluluklar fluleşmiş, fark edemiyorum. Defterin sararmış yapraklarını çevirdikçe, o keder nakışlı izleri yeniden yaşıyorum da sis perdesinin arkasından neşe ve sevinçli dakikalarımı tutup çıkaramıyorum.



56 yılda yanımızdan, yöremizden, içimizden gelip gidenler; anıların yumağında sarmal sarmal ve her bir sarmalında önce tebessüm, huzur, sonra ayrılığın sonsuza akan elemi… İsimler ve resimler ışığın raksında. Yüreğim milyon kanatlarıyla o raksın esintisinde… Büyüklerim, küçüklerim, yakınlarım, uzaktakilerim, arkadaş, eş, dost ve düşmanlarım… Dost bildiklerim, düşman bellediklerim, uğrunda, yolunda can vermeye hazır olduklarım, yakınında bulunmaktan korktuklarım.. Gülüm, çiçeğim, ay ışığım, güneşim, elem yaprağım… İğde dikenim, çam kozalağım, sarı yaprağım… Sevdiklerim, aşık olduklarım; nefret ettiklerim, küstüklerim, barıştıklarım… Anam, babam, amcalarım, halam, teyze ve dayılarım… Yeğenlerim… Oğlum, kızlarım, dünürlerim… Ve tabii ki de hayatım, varlığım, her şeyim, 36 yıllık eşim... Özetle beni ben yapanlar, sizleri, hepinizi inanın çok seviyorum. 56 yaşında 56 bin kere sizi sevdiğimi haykırsam az gelir…



Korkularım, endişelerim, şüphelerim, heyecanlarım, öfkelerim, dinginliğim, telaşlarım, coşkunluğum, suskunluğum, sürünmelerim, kartal kesilip uçmaya varışlarım, özlemlerim, hayallerim, düşlerim, tasarılarım, projelerim, vurdumduymazlıklarım, şanssızlıklarım, kazançlarım, zararlarım, ayrılıklarım, hasretlerim, vuslatlarım, uykusuzluklarım, horultularım, gecelerim, gündüzlerim, zindan günlerim hasılı sizleri de çok seviyorum. Beni ben yapan aynı zamanda ve hususiyetle de sizlersiniz. Size de 56 bin kere sevdiğimi haykırsam inanın az geleceğini biliyorum.



Doğduğum damlı ev, tahta beşiğim, içinde tezek yanan duvardaki ocak, tüten baca, uyuduğum toprak sedir, demirden karyolam, soğukkuyu lastiklerim, yürüdüğüm tozlu yollar, delik çoraplarım, yamalı ceketim, kadife kumaştan okul çentem, bir kaçyıl giydiğim siyah okul önlüğüm, çektiğim kopyalarım, ezberimde taşımaktan mutlu olduğum şiirler, şarkılar, türkülerim, ağıtlarım, bozlak ve uzun havalarım, ramazan akşamlarında kıldığım teravih namazlarım, iple çektiğim bayram sabahlarım, arkadaşlarımızla maçlar yaptığımız mahallemdeki toprak top sahası, kaybettiğim kavalım, omzumdaki nazar boncuğu, bağ bozumlarında üzüm topladığım çotuklarım, asma dallarım, sokusunda yıkandığım çeşmelerim, ilk aşkım, sevdiğimden aldığım ilk mektubum, ilk kavgam, aldığım ilk ödül, komşu evlerin bahçelerinde oynadığım düğünler, çektiğim halaylar… Hülaseten sizlersiniz beni hayat teknesinde yoğuran… Size de 56 bin kere sevdiğimi söylesem bu 56 yaşında yetersiz kalacaktır biliyorum…



Kitaplarım, kütüphanem, her bir mısraına yüreğimi nakşettiğim kimsenin bilmediği şiirlerim, matbua mürekkebinin sihirli kokusu, dönen rotatifler, fırından çıkmış simit sıcaklığındaki ilk kitabım, arada yayınladıklarım, son kitabım; gazetelerim, dergilerim; köşe yazarı dostlarım, okuyucularım, dernek arkadaşlarım, sendikacı dostlarım, saatler boyu dinleyicilerimle diyaloğ kurup seslendiğim radyo mikrofonları, televizyon stüdyoları, ekranlar, hoparlörler, ömrümün büyük bölümünü feda etmekten haz aldığım radyolarım, en küçük bir karşılık beklemeden bana inandıkları için, beni sevdikleri için program yapan can kardeşlerim, internet sitelerim, şiir sayfalarım, tahlil ve edebi yazılarımın sergilendiği sanal ya da gerçek sayfalar, dostlarıma yazdığım yorumlar, aldığım leyte ve aleyhteki yorumlar, tenkitler, analizler, dudak bükmeler, sinirlenmeler, millet ve memleket için Yunusun odunu olmalar, şiir ve dostluğun yaşaması için karınca gölgesi olmalarım… Beni bugünlere getirenler sizlersiniz hep.. Sizlere de ne kadar sevdiğimi söylesem, nasıl söylesem bilemiyorum…



Memurluğum, işçiliğim, oturduğum koltuklar, görev yaptığım masalar, yönettiğim personel ve bütçeler, yönetildiklerim, sürgünlerim, ilden ile görevden göreve uzaklaştırılmalarım, başarılarım, terfi edip yükselmelerim, mesai arkadaşlarım, amirlerim, memurlarım, sekreterlerim, hizmetlilerim, makam şoförlerim, işaret ettiğim yere ölümüne koşan can dostlarım, aleyhimde evrak tanzim edip şikayet edenler, övgü dolu mektuplarla taltif edenler, karakız ve sarı kız adını verdiğim daktilolarım, sonradan bulup şimdilerde aşkıyla tutuştuğum bilgisayarım, çalınan mail adreslerim, heklenen sitelerim, ülkemin yaşadığı her ihtilalde girdiğim cezaevleri, gardiyanlar, zindanlar, ranzalar, kelepçeler, beraatler, savunmalarım, hapishane arkadaşlarım, 25 yıllık memuriyet hayatımda değiştirmek zorunda kaldığım 27 ev, kiracı olarak evlerinde yaşadığım insanlar, pişti, tavla oynadığım kahvehaneler, ıslık çaldığım rüzgar, uzanıp güneşlediğim kumsal, üzerine taşla ismimi yazdığım kayalar, Bakanlar, Milletvekilleri, Genel Müdür ve müsteşarlarım, ütülü pantolonum, renkli kravatlarım, cümlenizi seviyorum, seviyorum diye bağırsam 56 bin kere, sesimi duyar mısınız acaba?



Siyaset yolculuğum, particiliğim, teşkilatçılığım, verdiğim seminerlerde beni can kulağıyla dinleyen gençler, yaşlılar, işsizken iş bulup evlerine ekmek götürmeleri için çaba sarfettiklerim, kızıp da sürgüne gönderdiklerim, tayin ettiklerim, ödüllendirdiklerim, nutuk attığım kürsüler, meydanlar, sesime ses veren milyonlarca insan, il, ilçe başkanı arkadaşlarım, köyüne asvalt, okuluna kalorifer hizmetini götürmek için çırpındıklarım, açtığım yayla yolları, aştığım dağ yokuşları, akıttığım çeşmeler, aydınlattığım geceler, köy odaları, muhtarlar, azalar, il genel meclisi üyeleri, valiler, vali yardımcıları, müdürler, encümenler, afişlerim, sloganlarım, özlü sözlerim, kongrelerim, delegelerim, üyelerim, seçim sandıklarım… Hayatımı dokuyan sistem… Sizi, hepinizi yemin ederim çok seviyorum. 56 bin kere haykırıyorum işte buradan, duyuyor musunuz beni?



25 Ocak, yaş 56…

Yazacak daha çok şey var… Söylenecek söz çok…

Sevgiden yanadır duruşumuz. Sevgiyedir akışımız, bakışımız..

Gerisi sadece katma değer, gerisi boş…



25 Ocak, yaş 56…

Geriye kalan zamanı tebessüm ve huzurla, sevdiklerimizle ve sevgiyle geçirmek umuduyla, hepinize selamlar, saygılar efendim…