Abdal

Dost diye inleyen gönül erinin
Yerden su çıkaran asasındayım
Sildim izlerini dünya kirinin
Geçen zamanların tasasındayım

Geçiyor, geçecek bugünle yarın
Dilimde dili var sonsuz baharın
Maddeden mânaya tüm boyutların
Uzununda değil kısasındayım

Kızgın saç üstünde yanıp tütsem de
Kül olup savrulup, tozup gitsem de
Bakmayın hâlime iflâs etsem de
Sevda bankasının kasasındayım

Ağaca, çiçeğe verdim sesimi
Kara bulutlara gömdüm yasımı
İçimde kurşuna dizdim nefsimi
İdam sehpasının yasasındayım

Kovanda peteğim, tenlerde canım
Yaşamak, yaşatmak kesin fermanım
Dallarda tomurcuk, dizde dermanım
Hakimin, hekimin masasındayım

Kendimde ölüyüm, diriyim aşka
Toprak çilehanem, orası başka
Ceylan’ ım düşse de taş demir köşke
Gâribin, yetimin duasındayım

Mustafa Ceylan