-1979 yılında elim bir kaza sonucu yitirdiğimiz minik yeğenim Özgür' e-


1.
Ya ben ağlamayım kimler ağlasın? Söylen bacılar
Yaktı yüreğim yaktı oy, bu serimdeki acılar!


Bir bağ becermiştim dostlar, pembeden üç gülüm vardı
Esti deli poyraz esti, savurdu dalımı kırdı.
Bu feleğin pençesi de serimi zamansız sardı
Ya ben ağlamayım kimler ağlasın? Söylen bacılar!


O kurban olduğum oğul, henüz dört yaşa girince
Yağdırdı başıma felek karları, inceden ince.
Goncasında açamadan, gülümü yele verince
Yaktı yüreğim yaktı oy, bu serimdeki acılar!

2.

Dumanlı dağların zârı karınaymış, karına oy...
Yavrusun yitiren kime kuzum diye sarına oy...


Dağlara çıkayım dağlar anlasın yaralı beni,
Mecnundan betere döndüm, avcılar vuralı beni.
Ceylanlarım ürker oldu, karalar saralı beni,
Dumanlı dağların zârı karınaymış karına oy...


Yaşama küstüm, usandım, ben kendi kendimden bezdim,
Binbir dert içinde diyar diyar gurbetleri gezdim.
Gencecikten gideceğin düşünemez, bilemezdim,
Yavrusun yitiren kime kuzum diye sarına oy...

Refika Doğan - Ekim 2008


Not: "AĞIT" şiirim yeniden "Gülce Triyolemsi" başlığı altında düzenlenerek paylaşıma sunulmuştur..



Ağıt

Bir bağ bezetmiştim üç gülüm vardı
Esti seher yeli kırdı dalımı
Feleğin pençesi zamansız sardı
Esti seher yeli kırdı belimi.

Henüz dört yaşına yeni girince
Yağdırdı başıma kar ince ince
O kurban olduğum canı verince
Esti seher yeli kırdı belimi.

Yaşama küstüm ben hayattan bezdim
Bin bir dert içinde gurbetler gezdim
Gencecikten gideceğin bilmezdim
Esti seher yeli kırdı dalımı.

Dünyam karardı can ışığım söndü..
Can civan olmuşken gazele döndü
Doğan' i derinden kavruldu yandı
Esti seher yeli kırdı dalımı.

Refika Doğan


1979-Ankara