Sarılmış ufukları inatçı bir dumanla,
İçip tuzlu suları, koymadı hiç gümanla...

Neresinden başlasam, hangi birini desem?
İçimi kanatıyor alikıran baş kesen!
Öyle ya; uçtan uca laleli güllü desen...
Sarılmış ufukları inatçı bir dumanla…

Hilebazın elinde yedikçe kör makası,
İnledi eğilmedi, yoktu işin şakası!
İncili gerdanına yakıştırmadı yası,
İçti tuzlu suları, koymadı hiç gümanla…

Âh! İstanbul...
İstanbul, sevdalı gelin!
Gelin, saralım dedim...
Dedim: Kanadıkça yara
Yara sızlıyor yedi yerinden, derin mi derin!
Derin laleyi sümbülü, gülleri derin, derim!
Derim; niye soluktur rengi menekşelerin,
Menekşeler incinir; toprak değil mi zemin?
Zeminde buluşmalı hayalleri gençlerin,
Gençlerin pak elleri...

Refika Doğan-Temmuz 2012 Antalya
"Nutuk-4" den...

Günümüz fotoğrafına düşen muhteşem bir İstanbul silueti ki, gülceleşirken harika söylem kanatları takmış; tekniği Gülce'den, özü ve derinliği Nutuk'dan, dili usta şairin dilinden...
Nefisti...
Tebrikler, teşekkürler...

Teşekkür ederim hocam; GÜLCE yolunda onur ve cesarettir sesiniz bize! Saygı ve dostlukla...