Günahı Benim Değil

Sönecek ışıkların günahı benim değil,
Ölecek çocukların günahı benim değil,
Dünyamızı çepeçevre saran kötülüklerin
Elleri benim değil, dilleri benim değil...

Benim değil yapılan bunca saraylar, hanlar,
Konmuşlar, göçmüşler, krallar ve sultanlar,
Bir düğmeye basmakla, ölecekse milyonlar,
Düğmeye basanların günahı benim değil...

Yıldırımlar yağarsa yeryüzüne göklerden,
Bir yangın oluşur da yine başlarsa sen-ben,
Korkmaya başlamışsan kendin, kendi gölgenden,
Yıldırımın, yangının günahı benim değil...

Bir gün durup dururken, yok olursa bu dünya,
Oluşa, yahut ölüm, kıyamet denirse ya
Ya, yeniden inerse Nuh'un gemisi suya
Koparsa Nuh Tufanı günahı benim değil...

Bir gün olursa eğer, olmaz dediklerimiz,
Bizden uzaklaşırsa bir bir sevdiklerimiz,
Cayır cayır yakarsa bizi, giydiklerimiz,
Yananın, yakılanın günahı benim değil...

Savaşlar sona ermiş, büyük barış olmuşca,
Hep el-ele verelim, bir olalım usulca,
Sevelim, sevilelim; MEVLANACA, YUNUSCA,
Sevip sevilmeyenin günahı benim değil...

Nerde iyilik güzellik varsa, ben de ordayım,
Bir an tutup kurtaran, bir an kendim dardayım,
Gerçekte bilmiyorum; kimim, neyim, nerdeyim?
Hâlden hâle girmenin günahı benim değil...

Ahmet Tufan Şentürk