1924 yılında Esentepe ‘de doğdu. Ağabeyinin yardımıyla Ankara 'nın Solfasol Semtindeki ilkokulda yaşının yetkin olması ve okula geç başlamanın verdiği azimle üç sınıfın öğrenimini tamamlayıp köyüne dönmüştür. Yine ağabeyinin yardımıyla İlçemize bağlı Göktepe Kasabasında, yeni açılan Yatılı Bölge Okuluna kaydolmuş, 4. ve 5. sınıfları bu okulda okuyarak birincilikle mezun olmuş ve yine İstanbul Galatasaray Lisesi Orta Kısmını kazandıysa da Bilecik Ortaokulunda okumuş, burayı birincilikle bitirmiştir. 1944 yılında İstanbul Haydarpaşa Lisesini yatılı olarak tamamladı. Ankara Hukuk Fakültesine kaydını yaptırmış fakat ikinci yılından sonra okula devam etmemiş ve çalışmayı tercih etmiştir.

Askerliğini Zonguldak ‘ın Çaycuma Kazasında III. Takviyeli Piyade Alayında yapmıştır. İlk resmi görevine Ankara Valiliği Özel İdaresinde rusum memuru olarak başlamıştır. 1959 Yılı Mart ayında Fahriye GÖKCAN hanımla evlenir. Ankara Özel İdare Emlak ve İstimlak Müdürlüğüne atanır. 1975 yılında kendi isteği ile emekli olur.

Daha sonra kendini şiire veren şair ilk kitabı 1958 yılında çıkan Sarhoş Dünya 'dır. 1965 de Mustafa Kemal, 1970 yılında Çakır Dikeni ve 1971 yılında İnsanlık Şarkısı adlı eserlerini yayınlamıştır. Tüm şiirlerini "Selam Size Tüm İnsanlar" adlı kitabında toplayan şair 09.05.2005 Pazartesi günü saat 14:30 'da Ankara 'daki evinde 81 yaşında vefat etmiştir. Cenazesi doğduğu yer olan Esentepe 'de kendisi için hazırlanan kabre defnedilmiştir.

Ek Bilgi
Ahmet Tufan Şentürk Şiirleri


Beni Dostlarım Öldürür


Dost düşman önümde yürür
Bilmedim asıl dostu
Dostların canıma kastı
Beni dostlarım öldürür.

Ağamsın kardaşımsın der
Gülerek kalbime girer
Sinsice için için yer
Beni dostlarım öldürür

Sevmek değil sanki tapar
Uzattığım elim kopar
Bir gün beni apar topar
Mutlak dostlarım öldürür.

Tufan bu derde yok ilaç
Etme kimseyi başa taç
Sana dostum diyenden kaç
Seni dostların öldürür.

Ahmet Tufan Şentürk


Çocuklar ve Ben


Hiçbir çocuk bana baba demedi
Ben hiç "baba" olmadım ki..

Baba diyen tatlı sesi
Sokaklarda, komşularda duydum
Sokaklarda, komşularda gördüm onları.
Koşuyorlar, gülüyorlar, oynuyorlardı,
Ana diyorlardı, baba diyorlardı
Koşup sarılıyorlardı boyunlarına
Analar, babalar çocuklarını
Öpüyorlar, okşuyorlar, seviyorlardı;
Hiçbir çocuk içtenlikle, sevecen
Atılmadı, sarılmadı boynuma
Benim hiç çocuğum olmadı ki...
Sevgilerin en kutsalı çocuk sevgisi
Seslerin en güzeli baba diyen ses
Ben hep bu türkülü sesi dinlerim
Ben hep baba diyen sesi duyarım
Bir çocuk bana doğru koşsa uzaktan
Onu, birden sımsıcak ruhumla kucaklarım..

Geceyarısı bir çocuk ağlasa uzaklarda,
Anasından, babasından önce duyarım..

Günün haber saatlerinde,
Radyoda, televizyonda
Dergilerde, gazetelerde
Yollarda, sokaklarda
Öldürüldü, öldü derler
Ah... yavrum derim...

Oysa ne öleni bilirim,
Ne öldüreni.
Çaresiz alıp başımı giderim,
Ağlayan analarla, babalarla beraber
Uykuyu gözlerime haram ederim...
Oysa hiç bir çocuk bana baba demedi,
Ben hiç baba olmadım ki

Ahmet Tufan Şentürk


Tahterevalli


Bir uçta doğu,
Bir uçta batı.
Bir uçta kağnı,
Bir uçta füze.
Bir uçta yumruk,
Bir uçta atom.
Sırtımız kavi,
Yüreğimiz pek.
Merihte balayı,
Yerde diskotek.
Devir füze devri yavrum,
Yok ikisinin ortası,
Yok orta halli,
Tahterevalli, tahterevalli..

Ahmet Tufan Şentürk



Kerem'in Arpa Tarlası


Gökyüzünden bulutları kovdular
Boşuna yağmur duası
Ateş düştü canevine dünyanın
Yandı dostlar, yandı,
Kerem'in arpa tarlası...

Yüreği titriyor toprağın, taşın
Tedirgin gökte yıldızlar
Çatlayacak gibi her kafatası
Yandı dostlar, yandı,
Kerem'in arpa tarlası...

Kapandı sımsıkı pencere, kapı
Sızmıyor ne hava, ne ışık, ne ses
Artık birbirinden korkuyor herkes
Bütün işlerimiz oldum olası
Yandı dostlar, yandı,
Kerem'in arpa tarlası...

Körleşti duygular ağlamak niye
Tanrı bile düşünmüyor kulları
Kızgın bir çöldeyiz, ellerde asa
Şeytanın elinde kaldı su tası
Yandı dostlar, yandı,
Kerem'in arpa tarlası...

Başlar kurşun gibi, bakışlar ürkek
Yenilen, içilen zehir, zemberek
Bir çaba ki ölüm dirim çabası
Yandı dostlar, yandı,
Kerem'in arpa tarlası...

Kısaldı bir uçtan bir uca dünya
Artık olmaz, olmaz, her şey olur ya
Hani nerde kaldı Mesih hülyası
Yandı dostlar, yandı,
Kerem'in arpa tarlası...

Ahmet Tufan Şentürk


KAYNAK: http://www.turkcebilgi.org/sairler-ve-siirleri/