Akıl fikir ermiyor,
İnsanlığın işine! ..
Hem inandım ben deyip,
Hem inkar edişine.
Sanki küçük dağları yaratan oymuş gibi,
Bir de çalımlar satıp, gururla gidişine! ...

Kainatta ne varsa, yaratıldı hiç yoktan,
Cinler yalın alevden, insanoğlu topraktan,
Aldığı her bir nefes, lütufken ona Haktan,
……….Daha nice sırlardan, haber verirken kur’an,
……….Nasıl inkar eder ki, inandım diyen insan.

Diledi de kurtardı, boğulmaktan kulunu,
Yardı kızıl denizi, düz eyledi yolunu,
Şirk koştu da Firavun, put eyledi çulunu,
……….Boğuşurken sularda, yetişti ona hüsran.
……….Nasıl inkar eder ki, inandım diyen insan.

Dikkat et! .. bak semaya,
Bir yarık yırtık mı var?
Bak şu iki denize,
Acısıyla tatlısı, nasıl yan yana akar?
Böyle iki denizden, inci ve mercan çıkar.

Masmavi gök kubbeyi, ondan başka kim bezer,
Çizdiği yörüngede, ay güneş yıldız gezer,
Balıklar ve gemiler, bu denizlerde yüzer,
………Hala görmezden gelir, bunları kara vicdan,
……….Nasıl inkar eder ki, inandım diyen insan.

Tüm övgüler O’nadır, şanı yüceden yüce,
Onun emriyle bürür, gündüzü kara gece,
Var mı iki cihanda, karşı koyan bu güce,
……….Anlatamaz bu gücü, aciz kalırken lisan,
……….Nasıl inkar eder ki, hükmüyle ölen insan.

Ali Gözütok