Şairin Gözyaşları

I-

Bir şair ağladı, yıkıldı gökler,
Düştü güneş yere, yandı yeryüzü.
Bir şair ağladı, yufka yürekler
Gömüldü toprağa hep dizi dizi.

Bir şair ağladı, yüreği çocuk,
Analar günlerce onu salladı.
Şeftali bakışlı, gözleri boncuk,
Yanağına kırağılar damladı.

Bir şair ağladı, çiçekler soldu,
Baharın yerini kışlar alacak.
İfadeler bitti, anlam kayboldu,
Kelimeler kifayetsiz kalacak.

Bir şair ağladı, dizeler ıslak,
Kalem feryat edip yığıldı yere.
Kırık kanatları kim onaracak?
Gayrı karanlıklar dönmez sehere...

II-

Bir şair ağlarsa karanlık çöker,
Kimler yakar ışığını dünyanın?
Ağaçlar kuruyup yaprağın döker,
Tadı kaçar hayâllerin, hülyanın.

Bir şair ağlarsa kıyamet kopar,
Görmez güzelliği kör olur gözler.
Sürüye kurt girer, kuzuyu kapar,
Yetim kalır lügatteki tüm sözler.

Bir şair ağlarsa, bitmiştir bilin
Zaman denen çarkın kalp atışları.
Gurup vakti sanki, sesidir zilin
Hüzünlüdür her dem gün batışları…

Ali Şeyh ÖZDEMİR