" Amnezi


Hayat dediğin, o eski tanıdık değil
benim için artık


bu ev, bu odalar, bu salon
çok bildik ve tandıkken bir yandan
alışkın olduğum hiçbir sesi, hiçbir kokuyu
gözümde değil de, ruhumda iz bırakmış
hiçbir işareti bulamadığım bir yabancı


duvarlarına sinen insan kokusu,
yemek kokusu, eski eşya kokusu
ve sesler silinmiş
sonsuz bir karanlıkta akıp kaybolmuş
ev kendi geçmişini kaybetmiş… Leylâ


ruhum, kış bahçesinin kederli yalnızlığı


içimdeki kusursuz mutsuzluğu,
hayatla bağımdaki isimsiz eksikliği
ve boşluğa bağlandığımı bilmenin tedirginliği ile

yaşamak

ölüme bir adım yakın! ...


a.İlayda Beydemir "







Bu dizeler nesirde ne kadar usta bir kaleme sahip olduğunuzun işareti aynı zamanda, değerli şair, İlayda Hanım.

Hayat! Doğumla ölüm arasındaki o esrik çizgi; kimine hoyrat, kimine minnet, kimine muhannet...

Kimini rüzgar sürükler daha hiddetli fırtınalara, kimini sakin bir limanın kıyısında erince kavuşturur...Kimini hasretin pençesinde yakar kavurur, kiminiyse vuslata bir adım kala savurur hayat!

Kimi için ne büyük boşluk; içine sığdırılan bütün değerlerin ırzına geçilmiş, kimi için haydan gelip huya giden şak şak sesi, kimine ise, iki kapılı hanın ortasında, bütün kapılara farklı göz ve derinlikte bakabilme yetisiyle anlamlar yükleyen farkındalık!

Bu bağlamda; yaşanmaya değer her bir şeyi yaşanması gerektiği gibi yaşayıp, içsel dinginliği ve bilgeliğiyle bir selâm çakıp sonsuza yürüme gereğini anlamaktır, HAYAT...

Hayatın farklı tanımlarından, renklerinden Amnezi' ye gelirsek;

Amnezi, sözcük anlamıyla bir nevi hafıza kaybıdır. Organik veya fonksiyonel akıl tepkileri gösteren hastalarda görülen...


Bu bağlamda şaire için yeni bir dönemeç, bir dönüm noktası, anlamını yitirmiş, albenisi solmuş bir boşluk hayat; zira, yaşanmışlıklar karşısında edindiği deneyim, dayandığı mantık dokusudur o' na bu derinliği kazandıran.

Duru, akan su misali dizelerin değerli kalemine saygı ve dostlukla...