Ana

Günlerin içindeki zamanlar sersemleşti
Eskiden vakit beşti, şimdi vakit on beştir.
Gül gözlü güzelleri pınar başı eğlemez
Duygular vahşileşmiş, bedenler kızıl leştir
Yedi renge boyalı başlar poşu bağlamaz.
Bu günlere harcadım, dündeki variyatı
Sana göre bu gün yok, bana da yarın ana

Piçleşen tohumların başka yerden hormonu
O iri gövdelerde, koflaşan ruhlar saklı
Serçelerim kartalla, yarışmaya sürülür
Öyle bir zamandayım, öz farklı, kabuk farklı
Gül ağlatan bülbüller, yarasayla görülür
Kalmadı yok kıymeti, gülün, gülzârın ana.

Rahmete muhtacım ruh dünyam cılız mı cılız
Nefsim oburlaşırken, ruhumu aç koymuşum
Gören yok gösteren yok, olanca nimet varken
Şeytanî lezzetlerle, haramlarla doymuşum
Beni yaratan bana, tek dostum, kutlu yarken
Bilmedim kıymetini mukaddes yârin ana

Bağladığın bağları birer birer kopardım
Seyik sargı bilmeyen, kırıklar bela başa
Bir yere yolcu olsam ellerinden öperdim
Yol ne kadar uzasa, ayağım değmez taşa
Bu duaların hayrı, bereketinden derdim
Neden şimdi ulaşmaz ki duaların ana

Hasan Ulusoy