" En çıkarsız, en masum ve koruyucu kucağım; miniş anama ithafımdır.." r.d



sen anaydın
yokluğun, yoksulluğun
cehaletin kader bellendiği coğrafyadan
büyük kentin bilinmez labirentlerine yol alan...
dile kolay, on çocuk...
ufacıktan bir gelecek adına!
kader diye sunulanı ittin elinin tersiyle..
bilgiye aç usunla
yüreğinle
daha iyisini yaratma inancınla...

seven bir eş, dahası
kadındın...
yaşadığı coğrafyada
acımasız yaşam koşullarının kanattığı
bir yüreğe gönül verdin
inandın
sevdin
erim dedin, yasladın omuzunu
yani babama...


saf
yalın ve
doğaldın..
sırtını dönerken umarsızca
dünyalıklara
moral değerlerindi yüreğini dayadığın.
güçlülüğün bundandı belki de
savunduğun
ödünsüz
insancıllığınla...

benim demekten onur duyduğum güzel anam
sen başardın
vuruşarak
dövüşerek
eğilip bükülmeden
kendine has duruşunla...

sen savaştın
fitne
fesat
riyâkâr hayatlara karşı, onurunla.
emin ol, bıraktığın emaneti
yükseklere taşıyacağımdan!
çileli ömrünün özeti
kırış kırış
nasırlı
ellerinden öperken
' hakkını helal et
helal et anam' diyorum!

2006-Antalya

Refika Doğan