" ANAYA ÇAĞRI

Çıkıp geliversen bir gün ansızın
Tutuşsak el ele çıksak sefere
Feryadımız yeri göğü inletse
Desek ki kardeşiz, desek bin kere

Aymaz yüreklere pusula olsak
Çevirsek rotayı daim sevgiye
Bu kutlu davanın nârıyla solsak
Her bahar canlansa, can biteviye

Bilirim yüreğin yüreğime eş
Ayna gibi ayan, görünür burdan
Ta Levh-i Mahvûz’da kardeşiz, kardeş
Çıkmanın zamanı artık çukurdan

Bir bayrak açalım seninle gel de
Adı, sevgi, dostluk, kardeşlik olsun
Boğulsun zalimler bu kanlı selde
Yeryüzü cenneti İNSAN/la dolsun.

Bir garip gelinim acılara gark
Memleket sevdası tuzum biberim
Kin ve nefret gayrı edilmeli terk
Bir bunu bilirim, bir bunu derim

Zübeyde Gökbulut
2011/ Kırşehir "





Adı ne ve kim olursa olsun, anaların bağrı derinden yanar, çağrısı da bir o kadar derinden olur; isterse...

Elbette bu çağrı bir ilk adımdır.Gerisi ve asıl kalıcı olanı (siyasetler üstü bir anlayış ve yaklaşımla) toplumun bütün kesimleri ile T.B.M.M. nin çözümleyeceği, buna ilâveten; kıtalar arası devletlerin de terörü kınayıcı, çözümleyici yaklaşım ve barışa katkılarıyla nihai sonuca kavuşacak bir süreçtir bu süreç. Öncelikle herkesin, her kesimin bu yapıcılıktan uzak kıyıcı, yıkıcı , çözümü zorlaştırıcı eylemlerin ne derece iyi niyet ve insanlıktan uzak olduğunu anlaması, lanetlemesi gerekir; ki, atılan adımlar da o derece köklü ve derinlikli olabilsin!

Umarım, dizelerinizin içeriğinde vurguladığınız yapıcı ve anlamlı çağrılar anlaşılarak gereği yapılır!

Şairin, kalemin sorumluluğunu mısralara nakışlayarak , toplumsal barışa köprü oluşturan dörtlüklerin değerli güçlü kalemine teşekkürlerimle, saygı ve dostlukla...