Anmasın Adımı (BAHÇE NAZIM TÜRÜ)

Ey
Deli
Divanem,
Dinle beni!
Haykırdın amma.
Taş değdi böğrüme.
Yaram ki gül renginde
Kan pıhtısı var sinemde.

Dalda gül,
Semada nur sandın.
Boğdu karanlığa,
Heyhat!
Üşenmedin,
Yine aldandın.

Hem bu aşkı bitir hem kendine gel,
Çizdiğin her yokuş önümde engel,
Uzaklaş düşlerden ham hayallerden,
Yaslanma her güle vurmasın çengel.

Sen de anla
Değmez değmez be gönül,
Sevmeyi bilmeyenin kara bahtına,
Billur kar taneleri gibi düşme boşuna.

Ne yalnız gecelerde,
Ne hazanda derde düş olup;
Sallanma sam yelinde sarhoş olup,
Bir gazele bin ah bekliyorsan boşuna.

Yan, ak saçlarım şahit canı tenden çekişine,
Bir buse mi kondurdun hani nerde o gül yanak?
Her mevsimde donarak hangi sevda coşar sürgün,
Sür, gün geceye aksın bak ayazın çöküşüne.

Yeter artık çektiğim senin sevdalarından,
Yaş dökerken gözlerim çığlıklarım yanmasın.
Hülyalarla savaşmak ölümden daha beter,
Anmasın anmıyorsa o muhannet adımı.

Osman Öcal