-bütün annelere ithafen-

Bir göründün yok oldun dün geceki düşümde,
Ay yüzün kederliydi zoraki gülüşünde.
Gittin sanki damlanın denize dalışında...
Sen özlemim özelim, göreceğimsin annem!
Benim sevgi meleğim, biriciğimsin annem!


Böğrüme saplanırken onulmaz kara sızı,
Endişelere saldın hem oğulu hem kızı.
Dokun yine, okşa, sev, yetim bırakma bizi!
Vuslata gün sayarken gitme, burda kal annem!
Kanayan yüreğime merhemim sen ol annem!


Kader ellerimizden çok çabuk aldı seni...
Özlüyorum tenime konan sıcak buseni,
Saçlarımı okşarken ’ yavrum ’ diyen sesini!
Şefkatinle sarmala, sağalt sol yanım annem!
Dağlar ses veriyorken, sesim ol canım annem!


Yüce Mevlâ önünde huşû ile eğildin,
Sen kutlu bir varlıktın, bir ince saz değildin!
Acı bir rüzgâr gibi yüreğime dağıldın,
Şimdi nasıl, nicesin, haber salıver annem!
Rüyâda bile olsa n’olur geliver annem!


Yerin asla dolmuyor, sümbül kokulu annem!
Yaratan’dan yadigâr, sevgi okulu annem!
Hatıran bayrak gibi kalbe takılı annem!
Tutunduğun dallar gül, bindiğin Burak olsun!
Yattığın yer cennette güllere durak olsun!

Refika Doğan / 2007 Antalya



Minicik bir yavruyu, insanı biçimlendirme gibi önemli bir işlevin mimarı annelerin -sembolik de olsa- bugününü içtenlikle kutluyor; hayatta olanlara sağlıklı ve erinçle dolu mutlu yıllar; Hakk’ a kavuşmuşlara Allah’ tan gani gani rahmet diliyorum, bitimsiz sevgi ve saygılarımla...