" Annem Hakk’a Yürüdü



BAYRAM MI GELMİŞ?


Yükseliyor gönlüm göklerin doruğuna,
Sevincine sardım gözlerimi ruhumun...
Ellerimde renk renk balonlar,
Verdim huzurun bahçesine çiçeklerin renklerini.
Bir dilek tut benimle hadi sen de
Şarkılar utansın mısralarımı duyunca...
Her ülkeden binlerce ses eşlik etsin sesime
Ve gülüşlere sinsin geleceğe dair umutlar.
Loş ışıklar arınsın yaşam renginden,
Siyahtan beyaza geçsin kırmızıya selam veren ressam.
Bükülü boyunların tek tasası atkım yok, olsun
Sarılsın insanca gönüller gönüllere.
Bu gün bayram dostlarım, biliyor musunuz...
Bir muayenehaneden bakıyorum gökyüzüne...
Serumlar, ilaçlar umutların arasında geziniyor
Ve silinen gözyaşlarının arasına hayat saklanıyor.
Çocukluğumun bayramlarında
Annem dualar okurdu baş ucumuzda.
O uhrevi sesi özledi gönlüm de daldım sessizce,
Şimdilerde içinden der duasını da duymaz kimse.
Eş olmak ne anlamlı bir birliktelikmiş,
Mezar komşusu olmayı dilemekmiş Rabbinden
Ve bunca sevip yaşamı
Kendini toprağında görüp de
Gidememekmiş bir arife günü
Toprağa verdiği gönlünü.
Şimdi yağmur yağıyor Ankara’ya
Gözlerim nemini saklıyor
Ve buradaki canlar hayata sımsıkı sarılıyor.

Yavrun


8.12.2008
Kurban Bayramı






Annem,
Şu an tıkandım... Bir şey yazamıyorum sana. Aklımda kalan tek şey teneşirde öptüğüm ellerin, oradaki bayramlaşmamız, ellerine koyduğum kına ve babamın yanında aldığın kabre koyuşumuz. ’Üç gün yatak, dördüncü gün toprak.’derdin ama o üç gün çok zor geçti. Şimdi içimde kocaman bir boşluk var ve ben.....................


27 Kasım 2009
02.42
Kurban Bayramı



Vakit ne vakitti, unuttum… Bildiğim kucağındaydım annemin küçücük bir bebek kadar özlemliyim sarılamadığım sıcak kollarına. Keşke sesi en yüksek tizden çıksaydı da duysaydı kulaklarım sesindeki varlığını. Şimdi toprak almış kucağına, sarmış sımsıkı… Kara toprağa girmeden sessizce kapanan gözleri, bakar mı ki yan komşusuna? Bilir mi ki bir ömrü paylaştığı aşkıyla mezar komşusu olduğunu? Bilmiyorum.
Her seven, sevdiğiyle birlikte toprak olmayı diler. Dileğim o ki gerçek sevenler, birlikte toprak olsunlar böyle annem ve babam gibi. 30.11.2009 15:06



Şu an karşımda duran giysiler bile sahipsiz kaldı. Yokluğun tavana vurdu. Annem diye haykırmak istiyorum, duyar mısın ki… Dudaklarım bükülekaldı, yüreğim üzgün, dalım kolum yok. Kimsesiz kaldım annem. 02.12.2009 13:23

Serap DEMİRTÜRK (serap hoca) "




Sevgili Serabım, ben şu an yorum değil içimde biriken geçmiş adına, sevgi ve sadakat, ana baba ve çocuk adına, hayat ve vefa ya da vefasızlık adına, sitem ya da anıların sandığında özenle saklanmış bir avuç güzellikler adına, bu canına okuduğum hayatta bugün -yaşamak ve yaşatmak adına sergilenen, sapla samanın birbirine karıştığı/karıştırıldığı- değersizlikler adına özüme-dilime-yüreğime tercüman olan söylemlerine yüreğimin çığlıklarını yaslayacağım sessizce...

Çok enderdir; dostlarımızın ya da hiç tanımadığımız yaşamların böylesi acılarına ağlamak...O öyle derin ve yüce, öyle anlamlı ve doğal bir akışki; söz geçiremez, "neden? " diye soramazsınız, göz pınarlarınızdan koyverdiğiniz yağmurlarınıza. Ben de set çekmiyor, alabildiğince koyveriyorum yağmurlarımı biriktire biriktire taşar haliyle...

Ne çok şey geldi gözüm önüne, paylaşılan yaşama dair...Ne çok duygu sarmalında kenetlendi yüreğim; bir sininin etrafında halkalanmış alın terinin suyuna ekmek banan, namuslu, sevgi dolu, saygıya dayalı ve dirençli manevi zenginliğin dolu dolu yaşandığı o aile tablosunda...

Ne çok "keşkeler" var bugün için dünden kalan, ne çok süreci uzatmak istediğimiz güzellikler, ne çok -bütün bir insanlık için- olmamasını dilediğimiz çirkinlikler... Ama işte hayat tam da bu, can...Bütün sırıtan, acıtan, kanatan ama yine de saran, tebessüm ettiren yüzüyle hayat tam da bu; çelişkileri, acı ve sevinçleriyle bir bütün...Kimi doğarken ve doğurmanın sevincini yaşarken...Kimi ölmenin, yitikliğin acısını yaşayarak yaşamdaki gerçekliği, o diri duyguyu yansıtır yine hayatın taaa kendisine!

Başınız sağ olsun güzel arkadaşım, kardeşim, yüreğini öptüğüm özü güzel insan, başınız sağ olsun! Bir evladın yapabileceği maddi-manevi her güzelliği, her olanağı alabildiğince fazlasıyla yaptınız, yapma çabasında oldunuz muhterem annenize karşı daima. Bir dost olarak buna hep tanık oldum. Ve bir annenin yapabileceği her anlamlı davranışı, duyguyu, sorumluluk ve sevgiyi olabildiğince yüksek duygularlar sizlere verdi-verme çabasında oldu o muhterem anne...

Derin üzüntülerimi bilmenizi isterken; bir kez daha merhumeye Allah' tan rahmet, size başsağlığı ile sabır ve metanet diliyorum, can arkadaşım...




kaynak: http://www.edebiyatdefteri.com/