Annenin Sessiz Çığlığı GÜLCE: Buluşma

Bitirdi ömrümü nankör bakışın
Anlamadım yavrum bu nasıl iştir?
Yitirdi fikrimi yürek yakışın
Söyle bana yavrum bu nasıl iştir?

Biliyor Yaradan biçare yüreğimi
Umutla bekledim seni
Duymadın anlamadın sen beni
Sen kendi derdine yanıver bebeğim!

Dokuz ay karnımda izledim seni
Üç takvim gurbette özledim seni
Şu yalan dünyaya sözledim seni
Söyle bana yavrum bu nasıl iştir?

Bu düzeni bilmek gerek
Ekilen biçilecek
Ömür dediğin ne ki? Bitecek
Sen kendi derdine yanıver bebeğim!

Anamın babamın gönlünü aldım
Yetişince Hızır manaya daldım
Ne varsa gönlümde Yüce’ye saldım
Söyle bana yavrum bu nasıl iştir?

Ataya hizmet açtı yolumu
Dalınca hikmetlere;
Bildim sağımı solumu
Sen kendi derdine yanıver bebeğim!

İhanet durmadan canımı yaktı
Fakirlik başıma esaret taktı
Gurbetin zehiri içime aktı
Söyle bana yavrum bu nasıl iştir?

İhaneti yaşayan bilir sanırdım
Yokluk başa gelince akıllanır sanırdım
Aklı fikri olan beni anlar sanırdım
Sen kendi derdine yanıver bebeğim!

Sabahın beşinde düştüm yollara
Aldırmadım bitkin düşen kollara
Çalıştım hiç baş eğmedim kullara
Söyle bana yavrum bu nasıl iştir?

Çalışan kazanır
Doğruya güzele yol alır
Emek vermeyen sonunda şaşar kalır
Sen kendi derdine yanıver bebeğim!

Bakıver aynaya doğurduğum sen!
Sayıver yılları doyurduğum sen!
Özünü özümle yoğurduğum sen!
Söyle bana yavrum bu nasıl iştir?


Helal olsun analığım benden yana
Helal olsun acılarım Yaradan aşkına
Helal olsun yıllarım pişmek yoluna
Sen kendi derdine yanıver bebeğim!


Şükran Günay