ANTİ VİRÜSÜNÜZ VAR MI?


Bugün ahım var insansızlığımıza. Ahım ve ahvalim var…

Ah bir sesimizi duyurabilsek! Bir duyurabilsek kararmış yüreklere ve duyarlı olsa alıcıları…
Duyarlı olabilse tüm yürekler insanlığa…

Ne çok şey kaybetmişiz insanlığımızdan yana, kaybolan yüreklerimizle birlikte…
Ah! …


'İnsan gibi insanım' diyebiliyorsa bir insan; insandır. Bunu diyebilecek kaç yürek var…

Kim yoğurdum ekşi diyebilir, ki herkes yoğurdum tatlıdır der. Zaten ekşi olduğunu söyleyebilse, o insan nefsini aşmıştır. Nefsin köleliğinden kurtulmuştur zaten…


İnsanlık adına kayıp yanlarımıza ağlıyorum. İnsansızlaştığımıza ağlıyorum. Biriktirdiğimiz ve daha da biriktireceğimiz yalnızlığımıza ağlıyorum…

Ama velev ki;
Acı da olsa, tüketse de insanı; hayat tecrübesini seviyorum…
En önemlisi de tecrübeyi maskeli yüzlerden öğrenmesini seviyorum. Seviyorum sözü yanlış oldu belki. Buna seviniyorum desem daha doğru olur. Seviniyorum çünkü tecrübe ile kimin nasıl bir insan olduğunu öğreniyorum.
Öğrenirken de kayıplarım oluyor elbet ve fakat bu kayıplarımla birlikte insanı tanıma adına ham iken pişiyorum. Pişiyorum hamdolsun, acı da olsa…
Ve bu acıdan olsa gerek böylesi haykırışım.


Ey İnsanlık nerdesin!
Nerdeysen çık da gel. Körebe oynama, saklambaç oynama! Ki zamanı değil.
Acil kan ihtiyacı kadar muhtacız sana. Kan ver yaşama, kan ver ruhumuza. Ver ki yaşanılası olsun bu hayat…


Maskeli yüzler. Ah o maskeli yüzler! …
Kaçımız bunların farkındayız?
Nelerin peşinde olduklarını bilsek, yalancı sözlerine kanar mıydık? Zehir akıtan dilinden öper miydik? Ya da yaslar mıydık sırtımızı sırtına, sırtımı dağ gibi dostuma dayadık der miydik?
Demezdik elbet demezdik… Ve ben gibi işte böyle 'İnsanlık nerdesin! ' diye haykırmazdık…


Reel yaşamdan kopukluklarımız sırf bu yüzden değil midir? Ki sırf bu yüzden değil midir birçoğumuzun sanal dünyada dost araması... (Ama nerde…


(Dost…
Ne güzel bir kelime…
İnsanın içine huzur veriyor. Sırtını yüce bir dağa yasladığını hissediyor insan. Bir oh çekesi geliyor insanın… Ki gerçekten dost diyebiliyorsa insan karşısındakine…


Maskeli yüzler!
İşte bu maskeli yüzlerin, yüzlerindeki maske katmanlarını her geçen gün birer birer indirdikçe, şöyle yürekten bir oh çekemez olduk. …
Oysa onların birçoğu farkında değildir yüzlerindeki maskelerin birileri tarafından gün geçtikçe birer birer indirildiklerinin…
Farkında olsalardı belki hâlâ ortalıkta cirit atıyor olmazlardı… Bunu insanlığa dönüştükleri için değil, tanınıp yalnız kalmamak korkusu adına yaparlardı… Alkışlanamamak korkusuyla yaparlardı…
Ey gözü kör olasıca maskeli insanlar! Kör olun emi! Alın işte alkışlıyorum sizi…


Nasıl mutlu musunuz sığındığınız karanlık köşeniz de… Küf kokan sevgisiz yüreğinizle…
Ah yüz karamız! Fukaralarımız…


Bu tür insanlar kime yaklaşırsa yaklaşsın yüreğindeki ve dilindeki zehri karşısındakine aktardıkça onu da fukaralığa itiyor…
Bir virüs gibi onun da insanlığını çökertiyor ve çoğaltıyor insansızlığı…


Demek ki yetmiyor. Yetmiyor birkaç insanın bu maske katmanlarını indirmekle böylesi insanlığını kaybetmiş insanları tanıyarak insansızlığa isyan etmesi…
Bu virüse gücü yetmiyor birkaç insanın isyanı…
Yok etmek gerek böylesi maskeli yüzleri… Ve yok etmek için de bize çok güçlü bir anti virüs gerek…
Böylesine güçlü bir anti virüsünüz var mı?


10 Ağustos 2008/ http://www.habernews.com

Saadet ÜN


Paylaşmak istedim.
Saygılarımla