aşkın yoluna çıplak düşüverdin
kim bilir her gece kaç düşü verdin


boynuna ben vurdum
keskin bıçağın izini
peşimde
evsiz barksız sanrılar
düşün sonu gelse de
ben olayım vareste...

gittin, havsalama anılar sığdı
endamsız kör aşkın nasıl da sığdı


karnını tekmeledim
pişmanlık kaygısının
hükmümdür sorgusuz
mühürsüz yıllar
aşkın şanı sönse de
benim aşka vabeste

alma hayalimden o pembe verdi
onu uzaktan bir sevdiğim verdi


bağımı viran ettim
kendi ellerimle
dizlerimde kurtlu
şifasız yaralar
kalsın o gül baş üstüne
ben daim ona dilbeste

dalındaki dikene hep kan sızdı
ona dokunan bil ki hep kansızdı


bir dokunan oldum
duydum kaç ahını
başımda
türlü bitmez belalar
diken sözü bitirse de
beklerim kemerbeste...

al canımı bu beni yorma ah yâr
gelmesin kurulu cana ahyar

Meltem ARAS (meltemcem)

evet hem cinas hem de serbest kısım da ki kafiyeler şiirin diğer bir olumlu yönü. adına uygun bir çalışma.

Cinas hem zor hem kolay bir sanat; kıvrak bir zeka, zengin sözcük dağarcığı ve doğru bir kurgu, akıcı, anlaşılır ve yalın bir dille oluşuveren...

Yalın ve özgün kalemiyle gelecek vadeden , meltemcem; sürükleyen hayat karşısında -sevgiliye/sevgisine adanmış yüreğiyle- sesleniyor sevgiliye.

Gülce' nin Buluşma türünde yazılan ve hece kısımları beyitlerle oluşturulmuş ve aynı zamanda cinas sanatının yapıldığı anlamlı, güzel bir şiir.

Saygıdeğer arkadaşımıza bu değerli çalışması dolayısıyla teşekkür eder, başarılarının sürekliliğini dilerim.