ASLINDA

Azizim çok sevmeyeceksin esasında
Bunu öğrendim kırk yıllık hayatımda
Hani Can Yücel’i duymak varmış aslında
“Bağlanmayacaksın” diyordu bir şiirinde
Ne kadar haklıymış meğer
“Çok sevmeyeceksin meselâ” diyordu
Gerçek mi? İşte budur gerçek.

Sevdiğin kaçmayacak senden
Ayak seslerinden korkmayacak
Saklanmayacak ağaçlar ardına
Gören olursa utanırım ne demek
Ellerini eline verip sıcaklığını hissetmek gerek
Sevdiğini gözüne baka baka söylemek
Gerçek mi? İşte budur gerçek.

Yaşadığı Mahalleyi mesken tutmayacaksın
Geçtiği sokaklardan geçip kokladığı gülleri koklamayacaksın
Ya da, Sevdiği renkleri giymeyeceksin
Ne bileyim işte
Kendini onun sel sularına kaptırmayacaksın
Boğulursun kimsesiz çocuklar gibi
Felaket mi? İşte budur felaket.

İnat etmeyeceksin aslında
Randevuya gelmedi diye kahırlanıp küsmeyeceksin
Aramayıp kendi kendine eziyet etmeyeceksin
Duyup sesini hücrelerinde aşkı hissedeceksin
Bana ne; o arasın deyip beklemeyeceksin
Haydi durma dokun telefonun tuşlarına
Bu yaştan sonra kalbini yorma

Süleyman KARACABEY

" ...

İnat etmeyeceksin aslında
Randevuya gelmedi diye kahırlanıp küsmeyeceksin
Aramayıp kendi kendine eziyet etmeyeceksin
Duyup sesini hücrelerinde aşkı hissedeceksin
Bana ne; o arasın deyip beklemeyeceksin
Haydi durma dokun telefonun tuşlarına
Bu yaştan sonra kalbini yorma "



Olamaz! Bir şiir bu kadar güzel, bu kadar gerçek ve illâ ki her bir okurun aynası olmak zorunda mı!
Bu muhteşem söylemler karşısında, bu inci gibi dizeler karşısında ne demeli şimdi?

Değerli kaleme saygı ve dostlukla...